ทาสจอมอสูร

ตอนที่ 1 (5)

ปรามเสียงเข้ม “สิงห์ แม่ว่าหยุดอ่านเถอะลูก”

“...”

“หนูไหมรู้จักพี่เขาไว้สิจ๊ะ พี่เขาชื่อสิงห์ เป็นลูกชายคนเดียวของป้าและกำลังจะเป็นเจ้านายของหนู”

ท่านล็อกตำแหน่งเลขาไว้ให้ม่านไหมโดยเฉพาะแม้จะรู้ว่าสีหราชไม่ต้องการคนนอกมาช่วยงานก็ตาม

สีหราชยังอ่านหนังสือพิมพ์คุณนายปรามซ้ำ

“สิงห์ อย่าทำให้แม่อายสิ”

“ผมยังอ่านข่าวกำนันมีโชคไม่จบเลยแม่จะเร่งอะไรขนาดนั้น หนูไหมของแม่ก็อยู่กับเราตรงนี้ไม่หนีไปไหนหรอก”

สีหราชอ่านข่าวกรอบของกำนันมีโชคยังไม่จบรู้สึกขัดใจมาก บอกกับมารดาขณะพับเก็บหนังสือพิมพ์ก่อนจะปรายสายตามามองแม่สาวชาวกรุง “ใช่ไหมครับ” แววตาสีหราชสบประสานกับนัยน์ตาคู่กลมโตที่กำลังเบิกกว้าง อ้าปากเหวอตกใจสุดขีด ทำหน้าเหมือนเห็นผีงั้นแหละ

ม่านไหมสงบสติอารมณ์หลบสายตาคู่คมก้มลงมองข้าวในจาน จำได้ขึ้นใจว่าเขาคือผู้ชายที่เข้ามาหวังทำมิดีมิร้ายตัวเองเมื่อตอนบ่ายจนถูกชาวบ้านรุมลงประชาทัณฑ์ไม่อยากจะเชื่อว่าเขาคือคุณสีหราช! ไม่ทันจับประเด็นได้ว่าเขาถามอะไรแต่สัญชาตญาณก็สั่งให้ตอบรับ แย่ล่ะสิ ทำไมเขาถึงไม่บอกนะว่าตัวเองเป็นใครปล่อยให้หล่อนเข้าใจผิดอยู่ได้ตั้งนาน ม่านไหมทั้งกลัวทั้งตกใจไม่รู้จะขอโทษเขายังไง

“ลูกชายคนเดียวของป้าเองจ้ะ หน้าตาดุไปนิดแต่ถ้าโกนหนวดโกนเคราออกดีๆ พี่เขาหล่อยิ่งกว่าดาราอีกนะจ๊ะ”

ตอนนี้ท่าทางจะเป็นได้แค่ดาราตัวประกอบบทโจร ดูหนวดเครามันสิ “นี่ก็ทำตัวเกเรไปมีเรื่องกับสามีชาวบ้านโดนรุมกลับมา ไม่รู้จักทายา ร่างกายตัวเองแท้ๆ ป้าล่ะปวดหัวกับลูกคนนี้”

ม่านไหมหันมองขวับไม่อยากจะเชื่อว่าสิ่งที่ได้ยินนั้นมาจากปากคุณพราวมุก แสดงว่าเขาคงไม่ได้เล่าเรื่องเมื่อตอนกลางวันให้ท่านฟังสินะ ถือว่าเมตตาต่อหล่อนมาก

“เขาหาว่าผมไปยุ่งกับเมียเขา แต่จริงๆ ผมไม่ได้ทำซะหน่อย โดนรุมฟรี” บอกเล่าราวกับเป็นความจริง แอบปรายสายตามองแม่สาวเมืองกรุง สีหน้าม่านไหมในตอนนี้ขอบอกเลยว่าน่าสงสารมาก หน้าซีดตัวสั่นเชียว มารดาหมดคำพูดส่ายหน้าไปมาไม่ต่อบทสนทนากับเขาอีกหันมาแนะนำให้รู้จักม่านไหม

สีหราชจดจ้องมองเจ้าของดวงหน้าหวานสวยขณะรับไหว้ มุมปากสิงห์ร้ายกระตุกรอยยิ้มมีเลศนัยแอบคาดโทษสาวสวยในใจ หึหึ คนอย่างนายสิงห์ไม่ลืมหรอกน่ารอล้างแค้นอีกสิบปีก็ยังไม่สาย

‘ป้าฝากด้วยนะจ๊ะ’

ท่านกล่าวและส่งกล่องพยาบาลมาให้ก่อนจะขอตัวกลับห้องไปพักผ่อน ม่านไหมอยากเรียกท่านไว้แต่ก็ไม่กล้าขัดคำขออีกทั้งยังกลัวชายผู้นั้นจะโกรธการกระทำของตนเอง เรื่องตอนเย็นหล่อนไม่ได้ตั้งใจเป็นต้นเหตุทำให้เขาถูกทำร้ายร่างกาย ไม่รู้มาก่อนว่าเขาคือบุตรชายของคุณพราวมุก ถ้ารู้ก่อนหน้าคงไม่ทำอะไรสิ้นคิดแบบนั้นให้ตัวเองเดือดร้อนย้อนหลังแบบนี้ ม่านไหมยืนเฝ้าประตูห้องนอนชายคนนั้นด้วยสีหน้าเหมือนคนกำลังจะร้องไห้ กลัว แต่อีกใจก็อยากเข้าไปขอโทษเขาด้วยตัวเอง ลังเลในใจไม่รู้ว่าในเวลานี้ควรทำยังไงดีถึงจะเหมาะสม คิดไม่ตกอยู่หลายนาทีสุดท้ายหญิงสาวก็ทำใจกล้ายกหลังมือขึ้นเคาะประตูไม้สัก

“ใครครับ” เขาส่งเสียงออกมาถามผู้รบกวน

“ไหม... ไหมเองค่ะคุณสิงห์”

คำแรกพูดเบาจึงพูดขึ้นมาใหม่กระแอมกระไอเล็กน้อย ไม่มั่นใจในตัวเองเท่าที่ควร สังเกตได้ว่าเขาเงียบไปพักหนึ่งก่อนจะออกมาเปิดประตูห้องให้ในสภาพโอเค มีไม่โอเคแค่เพียงใส่เสื้อนอนไม่ได้ติดกระดุมอวดแผ่นอกล้ำสีแทนฟิตน่าซบ ที่มาช้า... อาจเพราะไปหยิบเสื้อมาใส่มั้ง

คนไม่คาดฝันมาหาจนได้ สีหราชกวาดสายตามองสาวสวยในชุดนอนเรียบร้อยไม่ผ่าหน้าเว้าหลังแบบที่สาวๆ ในสต็อกเขาชอบใส่มายั่ว แต่งน้อยๆ แต่น่ารักเป็นบ้า ให้ตายเถอะ... สีหราชยิ้มมุมปากพยายามตีหน้าขรึมสบประสานสายตากับแม่กวางสาวตาสวย

“มีอะไรเหรอครับคุณไหม”

“ไหม เอ่อ...” หลบสายตาคู่คมก้มลงมองกล่องพยาบาลในวงแขน “ไหมอยากมาขอโทษคุณสิงห์แล้วก็อยากมาทำแผลให้คุณสิงห์ค่ะ คุณสิงห์ เอ่อ... อาบน้ำเสร็จแล้วใช่ไหมคะ”

“ลองดมดูสิผมขี้เกียจตอบ” ชายหนุ่มชะเง้อใบหน้าเข้ามาใกล้คนตัวเล็กผงะไปทางด้านหลัง พวงแก้มนวลเปลี่ยนเป็นสีแดงระเรื่อด้วยความโกรธช้อนแพขนตางอนขึ้นมาประท้วงเขาหนึ่งที

“ไหมจะคิดซะว่าคุณสิงห์อาบน้ำแล้ว”

“ไม่ลวนลามหน่อยเหรอ อุตส่าห์อ่อยให้แล้วแท้ๆ เฮ้อ!”

แกล้งกระเซ้าเย้าแหย่คนโปรดของมารดาก่อนจะเบี่ยงกายกำยำหลบข้างประตูผายมือเชิญสาวสวยเข้าไปในห้องนอนหนุ่มโสดน่าฟัดอันดับต้นๆ ในจังหวัดเชียงราย จริงๆ แล้วหล่อนควรจะดีใจนะที่เป็นผู้หญิงคนแรกเว้นมารดากับสาวใช้ที่ได้เข้ามาในห้องนี้

คู่ขาแต่ละคนอ้อนอยากมาเที่ยวบ้านเขาทั้งนั้นหวังอยากเลื่อนขั้นมาเป็นสะใภ้แห่งจอมธรรมแต่เขามักจะปฏิเสธและตัดสัมพันธ์กับผู้หญิงพวกนั้นตลอดเพราะไม่ชอบให้พวกหล่อนหวังสูงเกินตัว

“เชิญเข้าสู่ห้องชายโสดครับ รกนิดหน่อยถ้าไม่รังเกียจก็กรุณาก้าวขาเรียวๆ ของคุณเข้าไปข้างในด้วยผมจะปิดประตู เดี๋ยวยุงเข้า” แขวะเล็กน้อยเนื่องจากหญิงสาวไม่ยอมเข้าไปทว่าสอดส่องสายตาเสียรอบห้องราวกับสายตามีเรด้ามองทะลุอาณาบริเวณตรวจหาว่าเขาซุกซ่อนอีหนูสวยๆ เอ็กซ์ๆ ไว้ข้างในหรือเปล่า

“ค่ะ” ม่านไหมอายเจ้าของสายตาคมรีบก้าวเท้าเข้ามาข้างใน ประตูไม้สักถูกปิดลงแผ่นหลังหล่อนสะดุ้งเล็กน้อยเผลอเหลียวมองกลับไปยังด้านหลังเห็นเจ้าของห้องกำลังอ้าปากหาวนอน