22. BÖLÜM
Bir varmış bir yokmuş diye başlar masallar. Her zaman bir prenses vardır kötülerin hedefinde ve hep iyiler kazanır sonunda. Zehirli elmadan kurtulur pamuk prenses ve ayakkabı ayağına uyar kül kedisinin.
Lila, gözlerini yatağında açtığında bir masalın içinde değildi. Kimsesizliği ve olmayan geçmişi ile kör topal ilerliyordu geleceğine. Düşününce hatırladığı şey karanlık gökyüzüydü. Açık havada uyuyuvermişti. Eylem, yanına gelip sevimlice “Tünaydın canım” derken hala dalgın olan kız “Tünaydın.” deyip onun yardımıyla üzerini değiştirdi. Yemek yerken dalgın bir biçimde “Ben en son dışarıdaydım. Emir abi mi getirdi beni içeri?” dediğinde alt dudağını dişleyen Eylem başını olumsuz anlam da salladı.
“Duran abi mi?”
“Cık. O da değil.”
“Eylem, ben buraya nasıl geldim? Yürüm
