Akşam üzerine doğru eve dönen Ahen, önce müştemilata uğradı. Eylem onu kapıda karşılarken “Durum ne?” diye sordu. Eylem istemsiz yüzünü asarken tedirgin bir tonla “İyi değil. Sürekli uyuyor. Kaç gündür fizik hareketlerini yapmayı reddediyor. İlaç için birkaç lokma yemese midesi yemek yüzü görmeyecek. Geceleri bazen uykusunda bazen de uyumadığı anlarda sürekli ağlıyor. Ben ne yapacağımı şaşırdım. Zaten zayıftı iyice çöküyor.” dediğinde alt dudağının içini kemirmeye başladı.
Kaşları çatılan Ahen soluğunu bıraktı. Bu kötüydü. Atalan’lara gitmenin ona iyi gelebileceğine bir kez daha emin oldu. Eylem'e “Duran’ı da al hemen en yakın alışveriş mağazasına gidin. Lila’ya göre elbise üst baş artık baştan ayağa ne gerekliyse sen daha iyi bilirsin alın gelin. Çok oyalanmayın ama üç saatiniz var.” d
