พิศวาสในเงาใจ

บทที่ 1 ตอนที่ 4

"ใจเย็นๆ คุณจะไม่เป็นอันตราย ผมสัญญา"

และหล่อน...ก็คล้อยตามลมปากนั้นอย่างไม่อาจยับยั้งชั่งใจได้เมื่อเขาละมือข้างหนึ่งลากลูบไปตามผิวเนื้อหน้าท้องน้อยวนวกไปทางด้านหลังตรงสะโพกกลมมนที่มีแพนตี้ตัวน้อยเนื้อผ้าบางเบาปกปิดอยู่เพียงหมิ่นเหม่ แล้ว...ไล้มือมาทางด้านหน้า...

"อุ้ย!" อันตรายที่เขาบอกว่าจะไม่เกิดขึ้นกับหล่อนมาเยือนในทันที...

"ไม่ๆ...ผมแค่อยากสัมผัสแบบนี้..." เขาใช้นิ้วจิ้มลงไปบนเนินใต้ร่มผ้าอย่างใจเย็น

"แค่แบบนี้..." แล้วลากนิ้วนั้นลงไปตามร่องเบาๆ ลากขึ้นมาอีกครั้ง หญิงสาวเกร็งตัวกลืนน้ำลายเฮือก มือที่บีบขย้ำเต้าอวบอยู่หลุดชะงักปล่อยให้เขาบงการตามใจชอบ

"ไม่! พอแล้ว อื้อ!!!" หล่อนหวาดระแวงและหวั่นวิตกเกินไปสำหรับเขา แต่สงกรานต์ก็ไม่ได้คิดจะใช้กำลังข่มเหงทั้งที่เขาก็สามารถจะทำได้ ผู้หญิงตัวเล็กๆ อย่างรัตติกาลจะทัดทานเรี่ยวแรงมหาศาลของเขาได้สักกี่น้ำ...

"โอเค...ผมหยุด อย่าดิ้นนะที่รัก ผมไม่ทำคุณแล้ว" ชายหนุ่มหยุดทุกอย่างและกอดหล่อนเอาไว้นิ่งๆ ภายใต้น้ำที่ยังไหลซู่ไม่ขาดสาย ร่างเล็กสั่นเทาอยู่ในอ้อมแขน เขาจูบปลอบโยนต่างๆ นาๆ จนลมหายใจของหล่อนสม่ำเสมออีกครั้ง

"ถ้ากลัวผมคุณก็ลองจับดูเองบ้าง...เหมือนที่จับข้างบนไง...รู้ไหมเพิร์ลถ้าคุณอนุญาตผมจะกินจะเลียคุณให้ทุกซอกทุกมุมเลยทีเดียว คุณหอมมาก..." คำพูดชักจูงแผ่วทุ้มอยู่ริมกกหูในขณะที่ใบหน้าคมสากนั้นไม่ได้อยู่เฉยแม้แต่วินาทีเดียว คงสำรวจจูบดมไปทั่วบริเวณผิวเนื้อสาว

มือที่กุมทรวงอกอวบหยุ่นเอาไว้เริ่มขยับ...และอีกมือน้อยของหล่อนอีกข้างก็ถูกเขาสอดนิ้วประสานเอาไว้นำพาไปตรงกลางลำตัวของหล่อนเอง

"จับสิ...ไม่ต้องกลัว ไม่ต้องอายผมไม่ทำร้ายคุณแต่จะสอนให้ เชื่อใจผมนะ...มันจะทำให้คุณรู้สึกดีขึ้น" อย่างน้อยๆ ก็คงทำให้หล่อนบรรเทาความขลาดกลัวกับสถานที่อันไม่คุ้นเคยสำหรับหล่อนแห่งนี้ และ...คนแปลกหน้าเช่นเขา

มือใหญ่บงการให้หล่อนทาบลงบนเนินอูมเหนือผืนผ้าแล้วลูบขึ้นลงในขณะเดียวกันริมฝีปากหนาก็จูบไซ้ไปตามซอกคอและหัวไหล่ของหล่อนไปด้วย มือที่กำเต้าอวบอยู่ก็บีบเคล้นไปตามอารมณ์ไม่ได้เร่งเร้า บางครั้งสะกิดกดเขี่ยยอดถันจนหล่อนแอ่นตัวรับโดยอัตโนมัติ

"เก่งมากเด็กดี...เห็นไหมไม่เป็นไรเลย ไม่เจ็บ...ไม่ปวด" คำพูดอุ่นใจคอยประโลมพร่างพร่าอยู่ไม่คลาย

"ใช้นิ้ว...ลากเข้าไปตรงร่องของคุณนะที่รัก แล้วบอกผมว่ารู้สึกยังไงบ้าง ยังกลัวอยู่หรือเปล่า" พูดไปพลางก็ค่อยๆ กดก้านนิ้วของหล่อนให้เน้นลึกลงไปในร่องหลืบเร้นผ่านชั้นใน ลากลึกลงไปดึงด้านหลังและกลับขึ้นมาด้านบน...

รัตติกาลไม่ได้ตอบคำถามที่เขาอยากรู้ แต่อาการคล้อยตามและเกร็งตัวในบางครั้งของหล่อนก็บ่งบอกถึงอารมณ์ที่กำลังถูกครอบงำได้เป็นอย่างดี

"ดีขึ้นไหม หืม...อา แฉะเชียว"

แรงเสียดสีระหว่างเนื้อผ้ากับผิวบอบบางที่ถูกนิ้วกดเน้นแล้วลากในแต่ละครั้งทำให้หล่อนแทบจะลืมหายใจ คำผรุสวาทจากน้ำเสียงทุ้มพร่าของเขาที่คอยบงการสาธยายอยู่ไม่ห่างยิ่งทำให้ความรู้สึกเตลิดเพริดแพร้ว ยากจะฉุดให้กลับมามีสติสัมปชัญญะได้ดังเดิม

ชายหนุ่มได้ทีสอดมือเข้าไปตรงขอบชั้นในเพื่อจะได้แนบให้ถึงเนื้อแท้มากยิ่งขึ้น รัตติกาลเองไม่ได้ขัดขืนเพียงแต่สะดุ้งและหนีบขาเข้าหากันตามสัญชาตญาณของการถูกละเมิดล่วงล้ำ ฝ่ามือของหล่อนทาบอยู่บนความอวบอูมโดยมีเขาคอยใช้มือประกบอยู่ด้านบนอีกที

หล่อนเกลี้ยงเกลาเพราะทำบิกินี่แว็กเป็นประจำอยู่แล้ว ยิ่งในวันสำคัญเช่นวันแต่งงานหล่อนก็ยิ่งต้องดูแลตัวเองให้สวยสะอาดไปทุกสัดส่วน โดยไม่ได้คิดเลยว่าผู้ชายคนที่จะได้มาสำรวจทุกตารางนิ้วนั้นหาได้เป็นเจ้าบ่างของหล่อนไม่

"คุณสวยจัง...ไม่ต้องมองก็รู้ว่าสวยแค่ไหน" สงกรานต์เองก็เริ่มที่จะควบคุมตัวเองไม่ไหวเข้าไปทุกขณะ ความเย้ายวนหอมหวานของเนื้อสาวที่สดใหม่มันเร้าใจและกระตุ้นความกระหายในตัวเขาให้อยากเสพรักกับหล่อนจินจวนจะบ้าคลั่งเต็มที

เขาลากนิ้วที่เกี่ยวพันกับนิ้วหล่อนเอาไว้เข้าหาร่องหลืบโดยไม่มีสิ่งใดขัดขวางอย่างในตอนแรก...เนื้ออ่อนอุ่นซ่านถูกสัมผัสเสียดสีจนเจ้าของร่างครางฮืออย่างลืมตัว

"เสียวใช่ไหม...อืม...ขยี้เบาๆ แบบนี้จะเสียวขึ้นอีก..."

"อ๊ะ!!!" นิ้วร้ายเริ่มบงการให้หล่อนขยับไปตามความต้องการของเขา กดและบดขยี้กลีบสวาทบอบบางไปด้วยกันอย่างน่าบัดสี จากนั้นก็ลากขึ้นลงสำรวจร่องสาวหนักหน่วงขึ้น ไม่ได้ทะนุถนอมอย่างในตอนแรก แต่ก็ไม่ได้รุนแรงจนทำให้หล่อนขยาดหวาดกลัว

"ขยี้ตรงนี้ด้วย อืม...ได้ยินเสียงครางของคุณผมแทบใจจะขาดอยู่แล้วเพิร์ลจ๋า" พูดพลางในขณะที่มืออีกข้างละจากมือที่กุมเต้าอวบงามของหล่อนไปจัดการกับกางเกงของตัวเองในเวลาอันรวดเร็ว ในที่สุดเขาก็เปล่าเปลือยเช่นเดียวกับหล่อน

"อืม...คุณ ผิดสัญญา..." หล่อนพยายามดึงสติของตัวเอง

"ไม่...ผมจะไม่ทำแบบนั้น เราแค่จะมีความสุขไปพร้อมๆ กัน ผมไม่คิดทำร้ายคุณ" ชายหนุ่มยังคงยืนยันคำเดิมซ้ำๆ เบียดแก่นกายเข้าหาหล่อนจากทางด้านหลัง สิ่งแปลกปลอมแข็งขึงดุนดันจนหล่อนรู้สึกร้าวตรงสะโพกอวบหยุ่น หล่อนหายใจไม่ใคร่จะทั่วท้องเสียแล้ว

"อื้อ! อืม..." เรียวนิ้วที่เกี่ยวพันกันอยู่สอดลึกล่วงล้ำเข้าสู่แดนต้องห้าม...แต่ดูเหมือนว่าหล่อนห้ามใจไม่ไหวเสียแล้ว แรงเสียดสีที่สัมผัสกันนั้นมันกระตุ้นความต้องการที่คับแน่นและหนักหน่วงยิ่งกว่า

"อา...แน่นขนาดนิ้วยังเข้าไปยาก ถ้าเป็นผม...คุณคงเจ็บน่าดูเลยทูนหัว" เสียงทุ้มกระซิบพร่าในขณะที่บงการนิ้วของหล่อนให้วนเวียนสอดเข้าสอดออกและลากไถไปตามสรรพางค์สาวไม่ว่างเว้น ความแข็งขึงที่นูนแน่นก็เบียดดันสะโพกไปตามแรงอารมณ์เพื่อผ่อนคลายความเจ็บปวดให้ตัวเองไปด้วย

ร่างเล็กบิดตัวเกร็ง...แขนขาเครียดจัดจนต้องทิ้งตัวพิงแผงอกของเขาเต็มแรง ขยับนิ้วตัวเองซอกซอนสู่โพรงสวาทอุ่นร้อนอย่างลืมอาย เรียนรู้ที่จะกอบโกยความสุขสมให้กับตนเองและเปล่งเสียงครางกรีดร้องเสนาะหูคนฟัง

"..." ร่างของหล่อนผ่อนคลายเมื่อทุกอย่างจบสิ้น เรี่ยวแรงสูญสิ้น...ลมหายใจหอบกระเส่า ลำคอแห้งผากราวกับขาดน้ำมาแรมเดือนทั้งที่อยู่ใต้สายน้ำไหลพรมไปทั่วตัว สงกรานต์ประคองกอดหล่อนเอาไว้เต็มตัว แรงตอดตัดก้านนิ้วที่แน่นหนึบทำให้ความเป็นชายเจ็บปวดรวดร้าวยิ่งนัก

"คุณมีเสน่ห์มากเพิร์ล...ผมชักเริ่มหลงคุณเข้าแล้วสิ" น้ำเสียงของเขาทุ่มพร่าอยู่ใกล้ๆ กกหูขาวสะอาด หล่อนรับรู้ได้ว่าชายหนุ่มกำลังใช้มือข้างหนึ่งกำกอบลำลึงค์แข็งขันของเขาและกดเน้นถูครูดไปกับผิวเนื้อสะโพกของหล่อน แต่หล่อน...ไม่เหลือเรี่ยวแรงต่อต้านเขาได้อีกแล้ว

ชายหนุ่มประคองลำรักสอดแทรกเข้าสู่ระหว่างซอกสะโพกกลมมน...ไม่ได้ตั้งใจล่วงล้ำ แต่อยากได้รับแรงเสียดสีจากร่างระหงเท่านั้น เขาถูลากดันเข้าดึงออกอยู่ชั่วครู่ แล้วกดหล่อนเข้าหากำแพงจนรัตติกาลต้องใช้มือค้ำโดยอัตโนมัติ

บั้นท้ายงามงอนของหล่อนยิ่งเชิดลอยเด่นให้อีกฝ่ายชมเชยจนแทบจะบ้าคลั่ง เขาสอดมือเข้าใต้หน้าท้องน้อยที่หดเกร็งแล้วยกดึงสะโพกผายให้สูงเหนือลำตัวเล็กน้อย

"อื้อ!!!" เพี้ยะ! ร่างเล็กสะดุ้ง...เมื่อถูกเขาหวดตีด้วยลำรักแข็งขึงปานเหล็กกล้าครั้งแล้วครั้งเล่า หล่อนเกร็งตัวทุกครั้งที่สงกรานต์สอดดันเข้าหาร่องแยกระหว่างสะโพก แต่เขาก็ไม่ได้ล่วงล้ำจนบาดเจ็บ

เสียงครางทุ้มพร้อมกับเสียงลมหายใจที่หอบพร่าทำให้หล่อนรู้โดนสัญชาตญาณว่าชายหนุ่มกำลังปีนป่ายสู่เส้นวิมานเช่นเดียวกันกับที่หล่อนเพิ่งล้ำเส้นผ่านมา

"อา...เพิร์ล! อา! ที่รัก" สงกรานต์ไม่คิดจะกดกลั้นความปรารถนาให้ยืดยาวไปกว่านี้ เขาปลดปล่อยสายธารอุ่นร้อนรินรดสะโพกผายจนหมดสิ้น แล้วดุนดันเข้าสู่ร่องบั้นท้ายนั้นในจังหวะสุดท้าย ร่างเล็กถูกกระแทกจนตัวเอนไปด้านหน้าเล็กน้อย หล่อนครางรับเสียงสั่นระงมของเขา

รับรู้...บางอย่างที่ถูกปล่อยออกมาบนผิวเนื้อด้านหลังของตัวเอง และมันก็ค่อยๆ เจือจางหายไปเพราะสายน้ำจากฝักบัวด้านบน

"อุ้ย!" เมื่อทุกอย่างจบลง...ชายหนุ่มจึงดึงรั้งร่างเล็กเข้ามากอดเอาไว้อีกครา นวดเน้นลูบไล้นัวเนียเหมือนกับว่าคุ้นเคยกันนักหนา

"ทีนี้...คุณจะหลับได้อย่างสบายตัวขึ้น ผมเองก็เหมือนกัน" สงกรานต์ได้ยินเสียงอือออในอ้อมกอดของเขา หล่อนอ่อนระทวยราวกับตุ๊กตายางแสนสวย เขาจึงช้อนร่างเล็กระหงนั้นขึ้นอุ้มแล้วพาลงไปในอ่างที่ผสมน้ำรอเอาไว้แล้ว

ประคองกอดหญิงสาวแปลกหน้าที่เปล่าเปลือย...ให้สายน้ำอุ่นช่วยผ่อนคลายความอ่อนเพลียเมื่อยล้า

ทางด้านรัตติกาล...หล่อนปล่อยตัวปล่อยใจไปกับอ้อมแขนแข็งแรงที่คอยปกป้องหล่อนอยู่ในขณะนี้ และหลงลืมทุกสิ่งทุกอย่าง ทิ้งความปวดร้าวเศร้าเหงาใจเอาไว้เบื้องหลังจนหมดสิ้น และเคลิ้มหลับไปด้วยความรู้สึกปลอดภัย อบอุ่นในอารมณ์อย่างที่สุด