10
1132 Words
“ผู้ใหญ่เขาบอกพี่มาว่าทางชั้นบนอยากจะขอคนเพิ่ม พี่เลยว่าให้บัวไปดูแลอยู่ที่ชั้นบนกับนังหนุน ได้ไหมบัว” ตอนท้ายแกถามเธอเสียงอ่อย เพราะวันก่อนเพิ่งขอร้องให้ไปอยู่ประจำอีกห้องมาวันนี้ก็จะย้ายเธอไปที่อีกชั้น
“บัวอยู่ตรงไหนก็ได้ทั้งนั้นค่ะไม่มีปัญหาหรอก” เธอบอกให้เจ้านายสบายใจ ก่อนเอ่ยถามต่อจากนั้น “แล้วคุณมิวล่ะคะจะว่ายังไงถ้าบัวไปทำตรงอื่น”
“พี่คุยกับแกแล้ว แกไม่มีปัญหาอะไร ตัวเองน่ะก็เพิ่งจะทำงานใหม่ จะมาเรื่องเยอะขอแม่บ้านประจำห้องได้ยังไงกันล่ะ ว่าไหม”
ได้ยินว่าหัวหน้าไฟเขียวให้ไปแล้วยังพูดไม่ไว้หน้าสัตตบงกชไปแบบนั้นเลยยิ้มก่อนแย้งกึ่ง ๆ หยอกเย้าไปว่า “อ้าว ทำไมเปลี่ยนฝั่งละคะรอบนี้”
ส้มป่อยมองค้อนเธอทันที แล้วเข้ามาบีบจมูกเธอด้วยอาการมันเขี้ยว
“ไปทำงานได้แล้ว”
ปทุมมาตอบรับอย่างแข็งขันก่อนแยกตัวจากทางนั้นมา
งานที่ชั้นบนไม่ยุ่งเท่าด้านล่าง เนื่องจากมีห้องของผู้บริหารที่ปทุมมารู้แล้วว่าเขาชื่อ ‘เธียร’ ที่ซึ่งมีดีกรีถึงระดับศาสตราจารย์อะไรสักอย่าง และเขายังเป็นอาจารย์พิเศษและเป็นที่ปรึกษากิตติมศักดิ์ของเครือ NAGARA Bev. อีกด้วย
ที่ชั้นบนนี้มีห้องทำงานของเธียรเพียงห้องเดียวเท่านั้น ไม่นับรวมพนักงานต้อนรับที่นั่งรวมอยู่กับเลขาของเธียรที่ด้านหน้าลิฟต์ ส่วนเธอกับขนุนหนังไม่มีห้องประจำ จึงอาศัยซอกหลืบของตึกนั่งพักหลังทำความสะอาดจนเรียบร้อยแล้ว
“แม่บ้านจ้ะ”
“ค่ะคุณแยม”
“คุณเธียรให้ใช้ห้องว่างได้นะ” พนักงานต้อนรับของชั้นผู้บริหารนำความมาบอกว่าให้ใช้ห้องพักร่วมกันได้เลย ไม่ต้องเกรงใจ อีกทั้งเครื่องดื่ม อาหาร ผลไม้ก็หยิบรับประทานได้อีกด้วย
ขนุนหนังได้ยินอย่างนั้นก็ร้องตื่นเต้นดีใจใหญ่ “อุ๊ย ขอบคุณมากนะคะ”
“ขอบคุณคุณเธียรเถอะ ฉันรับคำสั่งมาอีกทีน่ะจ้ะ”
รอจนเลขาสาวจากไปแล้วขนุนหนังก็หันมายิ้มดีใจกับเธอ
“ตอนที่พี่โดนเรียกขึ้นมาบนชั้นนี้นะบัว พี่คิดว่าซวยแล้วต้องมาทำงานบนชั้นของผู้บริหารต้องเฮี้ยบ ต้องเข้ม ทำอะไรก็คงจะเกร็งไปหมด อะไรแบบนั้นแน่ ๆ แต่นี่มันสวรรค์ชัด ๆ เลย งานก็น้อยแล้วยังมีของให้กินไม่อั้นอีกนะ โชคดีจังเลยเนอะพวกเราเนี่ย”
ปทุมมายิ้มรับไม่ได้ตอบไปว่าอะไร เธอไม่ค่อยยินดียินร้ายกับอะไรเท่าไรนักหรอก
จนถึงช่วงพัก ขนุนหนังจัดแจงดึงเธอให้เข้าไปพักในห้องที่ได้รับอนุญาตให้ใช้งานได้ เอาข้าวของตัวเองออกจากถุงผ้าถามเธอแล้วยื่นหน้ามาดูกล่องข้าวของเธอ “ทำอะไรมากินน่ะบัว”
ปทุมมาเลยเปิดฝากล่องออกยื่นให้ดู
“ไข่ต้มกับแกงจืดอีกแล้วหรือ” ขนุนหนังถามพร้อมเบ้ปาก “วันก่อนก็กินไม่เบื่อหรือไง”
“เมื่อเช้าบัวขี้เกียจ ตื่นแล้วก็อยากทำอะไรง่าย ๆ มากินน่ะ ของพี่หนุนล่ะเอาอะไรมากิน”
“นี่จ้า” ขนุนหนังแบ่งของกินกับเธอแล้วหยิบเอาโทรศัพท์ขึ้นมาเปิดหนังที่สนใจดูไปพลางขณะกินข้าว
“เออ นี่บัว เมื่อคืนช่องที่พี่ติดตาม เขาเอาเรื่องต้นตอของตำนานมาลงเพิ่มอีกนะ สนุกมากเลยแหละ”
เธอที่หิวจัดกำลังยัดไข่ต้มทั้งลูกเข้าปากในคำเดียว ถามออกไปแบบไม่ได้ใส่ใจฟังเท่าไรนัก “ตำนานอะไรหรือพี่หนุน”
“ก็ตำนานเรื่องพญานาคไง”
ปทุมมาถามกลับไปอย่างนั้น ไม่ได้สนใจเนื้อหาเท่าไรนัก “เขาว่ายังไงอีกล่ะคราวนี้”
“ที่เขาเอามาลงใหม่น่ะนะ เขาว่ามีอีกตำนานบอกว่าท่านพญานาคราชมีหลายเมียแล้วก็ปล่อยให้เมียคนอื่น ๆ เข้ามาทำร้ายเมียคนนี้ นางเมียคนนี้ก็เลยโกรธจนทะเลาะแล้วก็มีเรื่องกัน ไม่ใช่เพราะเรื่องมีชู้อยากครองเมืองบาดาลอะไรนั่นหรอก”
ปทุมมาฟังแล้วก็รีบเคี้ยวรีบกลืน บอกอย่างสะใจที่ได้ยินตำนานนั่นในอีกทิศทางแบบที่เธออยากเชื่อ อยากให้เป็น
“เห็นไหม นั่นไง บัวก็ว่าแล้ว" ปทุมมาบอกอย่างเห็นด้วยเต็มที่เมื่อความเห็นเป็นไปแบบที่ตนเองเชื่อ "อย่างกับละครเลยเนอะ หลายผัว หลายเมียแล้วก็ตีกันแย่งกันอะไรแบบนั้นน่ะ แล้วทำไมผู้หญิงเราจะต้องไปแย่งอะไรแบบนั้นด้วยก็ไม่รู้นะพี่หนุน น่าอนาถจังเลย”
“ชีวิตจริงยิ่งกว่าละครอีกนะ ไม่เคยได้ยินหรือไงบัว”
“แต่จะว่าไป บัวก็คิดว่าถ้าระดับนั้นน่าจะมีหลายเมียจริงอยู่หรอก แล้วก็คุมบรรดาเมีย ๆ ไม่อยู่ จนผู้หญิงเขาไม่ทำร้ายกันเองไง มาทำร้ายตัวต้นเหตุซึ่งก็คือผู้ชาย”
“คิดว่างั้นหรือ”
“บัวคิดว่าเป็นแบบนั้นนั่นแหละ”
เธียรฟังนิ่งที่ด้านนอก เขาได้ยินตั้งแต่ต้นแล้วเรื่องที่สองสาวแม่บ้านสนทนากันเรื่องตำนานของเขาที่บิดเบี้ยวไปจากความจริงอยู่ไม่น้อย แล้วยกมือขึ้นพึมพำเบา ๆ ถุงอาหารก็มาปรากฏที่มือของเขา ก่อนเดินเข้าไปสมทบกับสองแม่บ้านที่ในห้องพัก
“กินข้าวกันแล้วหรือ” เสียงถามดังมาจากผู้ที่เรียกได้ว่าเป็นใหญ่ที่สุดในตึกดังขึ้น ขนุนหนังที่อ้าปากจะเอาน้ำพริกผักเข้าปากต้องหยุดกิน แล้วหันไปยิ้มอ่อนหวานให้ผู้บริหารทันที ยังไม่ได้ตอบไปว่าอะไรเสียงทุ้มเอ่ยพร้อมกับที่ร่างสูงใหญ่ของเขาเดินอ้อมมานั่งลงใกล้ ๆ
“ผมกินด้วยนะ”
“อุ๊ย จะดีหรือคะ” ขนุนหนังถามเอียงอายผิดธรรมชาติของเจ้าตัวไม่น้อยเลยทีเดียว เธียรไม่ได้ตอบว่าดีหรือไม่ หากเขาอยากนั่งตรงไหน เขาจะนั่งไม่ได้เชียวหรือ และที่อยากเข้ามาแสดงตัวอยู่นี่ก็เพราะว่าตำนานที่ได้ยินเมื่อครู่นั่น มันไม่ถูกต้อง!
“คุยเรื่องอะไรกันอยู่หรือ ผมคุยด้วยได้ไหม”
“ตำนานท่านพญานาคราชน่ะค่ะ” ขนุนหนังตอบเสียงอ่อนเสียงหวานยิ่งกว่าเดิมจนปทุมมาต้องเงยหน้าขึ้นมามองแล้วก็ลอบยิ้ม เมื่ออ่านภาษากายของรุ่นพี่ออกว่าคงชอบผู้บริหารท่านนี้เข้าแล้ว ไม่อย่างนั้นไม่อายม้วนแบบนี้เป็นแน่
- Writer
