“ตำนานท่านพญานาคราชน่ะค่ะ” ขนุนหนังตอบเสียงอ่อนเสียงหวานยิ่งกว่าเดิมจนปทุมมาต้องเงยหน้าขึ้นมามองแล้วก็ลอบยิ้ม เมื่ออ่านภาษากายของรุ่นพี่ออกว่าคงชอบผู้บริหารท่านนี้เข้าแล้ว ไม่อย่างนั้นไม่อายม้วนแบบนี้เป็นแน่
“สนใจตำนานพวกนี้ด้วย?” เสียงถามของเขาหากปทุมมาไม่คิดว่าตนคิดมากจนเกินไป ทำไมถึงได้รู้สึกถึงร่องรอยของความไม่พอใจในน้ำเสียงนั้นก็ไม่รู้ แล้วบอกตัวเองว่าคงคิดมากเกินไปนั่นแหละ เธอก้มหน้าลงกินข้าวของตนต่อ
ขนุนหนังที่อยากสนทนากับเขา ตอบรับสั้น ๆ แต่ถึงอย่างนั้นก็ลากเสียงอย่างจงใจให้หวานน่าฟังที่สุด
“ใช่ค่ะ”
“ผมพอรู้ตำนานนั้นมาเหมือนกันนะ” เขาบอกแล้วมองที่ปทุมมานิ่ง “ตำนานเรื่องที่ว่าผู้หญิงคิดการใหญ่ลอบวางแผนกับชู้เพื่อฆ่าผัวนั่นใช่ไหม” เขาถามย้ำในตอนท้ายยังคงไม่ละสายตาไปจากเธอ
“ใช่ค่ะใช่ คุณเธียรก็เคยได้ยินตำนานเรื่องนี้มาเหมือนกันหรือคะ ท่าทางจะรู้จริงด้วยนะคะ นักประวัติศาสตร์ชำ
