Nakita kong tumayo si inay at lumapit kay Bally na nakaluhod pa rin habang umiiyak. Napaluha rin ako nang bigla nitong yakapin ang aking kakambal.
"Ako rin siguro ang may kasalanan kaya lumaki kang ganyan. Pero natutuwa ako dahil kahit na matagal na panahon na iyon ay umamin ka pa rin at nagsisi sa iyong mga kasalanan. Sana lang ay maging aral na ito sa atin," pahayag ni inay.
"Bell anak ko!" bigla akong lumingon sa tumawag sa akin pangalan. At nakita ko si itay na may luha sa mga mata. Habang nakatingin sa akin.
Agad akong lumapit rito at mahigpit ko itong niyakap.
"Patawarin mo kami sa aming mga nagawa sa 'yo. At sana ay ipagkaloob mo sa amin ang makabawi kami bilang iyong mga magulang," saad ni itay sa aking habang umiiyak.
"Huwag kayong mag-alala itay simula ngayon ay magkakasama
