หญิงสาวสูดลมหายใจเข้าอกลึกยาว ครางแผ่วในใจ
นางไม่มีทางบอกออกมาแน่นอนว่าส่วนนั้นของเขาเป็นสิ่งที่ได้แต่ทอดสายตาแอบมองอย่างชื่นชมมาโดยตลอด ในที่สุดก็ได้ทำความรู้จักให้มากยิ่งขึ้น
ลู่เหมยยกกายขึ้นเล็กน้อย เคลื่อนตัวลงก้มหน้าต่ำ ริมฝีปากเม้มแน่นอย่างขัดเขินเกินจะกล่าว ค่อยๆ ทำตามแบบเดียวกับที่เขาทำกับนางเมื่อครู่
อา...นางเพิ่งรู้ว่าสิ่งที่เคยเห็นว่าใหญ่มากแข็งมาก มันกลับใหญ่ได้อีก ทั้งแข็งแกร่ง ร้อนแรงเกินห้ามใจ
เสียงสูดปากครางทุ้มต่ำผสานเสียงครางแว่วหวานดังผะแผ่วเนิ่นนาน จวบจนเช้าตรู่อีกวันจึงแปรเปลี่ยนเป็นเสียงทะเลาะดังเช่นปกติ ทว่าครานี้กลับแฝงหยอกเย้า
“เจ้าอยากเอาแต่ใจกับข้าปานนี้เชียว”
“ใครอยากเอาแต่ใจกับท่านกัน? มีแต่ท่านนั่นล่ะ ที่เอาแต่ใจกับข้า”
“เจ้าชอบก็บอกมา”
“ไม่...อื้อ”
“อยากได้ท่าใด?”
ลู่เหมยคร้านจะใส่ใจวาจาเหลวไหลของเขาเหลือเกิน จึงใช้ปากปิดปากเสียให้สิ้นเรื่อง จะได้ต
