ทางฝั่งหนึ่งของโรงหมอลู่ฉือ ฉีหลินยกยิ้มสาสมใจ
ทว่าเพียงไม่นาน รอยยิ้มพลันจืดเจื่อน เมื่อคุณชายกู่หรือกู่เซิ่งเดินออกมายืนเบื้องหน้ามองนางด้วยแววตาเย็นชา
“เมื่อครู่ฝีมือเจ้ากระมัง”
ฉีหลินหลุบตาเบือนหน้าหนี ริมฝีปากสีสดเม้มแน่น ในใจไม่ยินยอมถึงที่สุด
กู่เซิ่งถอนหายใจ “หลินเอ๋อร์ ข้าว่าเจ้าควรตัดใจเสีย ตัวข้าสัญญากับภรรยาแล้วว่าจะไม่ข้องเกี่ยวหญิงอื่นใดอีก”
ฉีหลินหันหน้ากลับมา แววตากลมโตจ้องถลึงดุดัน ผิดจากสตรีอ่อนแอบอบบางที่เรือนเร้นจันทร์อย่างสิ้นเชิง “ข้าไม่ใช่คนอื่น ข้าคือภรรยาของท่าน คือสตรีที่ต้องมีสิทธิ์ได้แทนที่กู่ฮูหยินโดยชอบธรรม”
กู่เซิ่งตบนางฉาดใหญ่ “เจ้านี่นะ ช่างไร้ยางอายสิ้นดี! ไม่มีบุรุษคนใดต้องการแต่งงานกับสตรีที่ทำร้ายภรรยาผู้อื่นเพื่อแย่งชิงสามีอีกฝ่ายมาเป็นของตนอย่างไร้มโนธรรม ข้าเพิ่งสืบจนรู้ ครั้งแรกที่เรามีสัมพันธ์กันเพราะยาในสุรา และสาเหตุที่ภรรยาข้ามิอาจปรนนิบั
