เริ่มอ่อนโยน (เพราะเธอ) #1
1099 Words
“หน้าตาสดใสจังเลยนะครับเจ้านาย” แทรี่เอ่ยปากแซวอย่างอดไม่อยู่
“แทรี่นายจะมาหาเรื่องกวนประสาทฉันให้ได้ใช่ไหม อยากให้ฉันอารมณ์เสีย?”
“ผมแค่ไม่เคยเห็นเจ้านายเป็นแบบนี้มาก่อน ปกติเจ้านายจะงดกิจกรรมในห้องทำงานนะครับ”
“ไม่มีบทบัญญัติข้อไหนที่เขียนไว้ตายตัว ฉันอยากตรงไหนก็ทำได้หมดทุกที่นั่นแหละ และฉันยังไม่ได้ทำอะไรกับเธอ นอกจากจูบ” ชายหนุ่มเถียงข้าง ๆ คู ๆ และถึงอย่างไรทุกอย่างก็มีการเปลี่ยนแปลงเสมอ
“ครับ ๆ” แทรี่ขานเสียงตอบอย่างขอไปที “ใครจะไปว่าเจ้านายได้ละครับ ก็มันโรงแรมของเจ้านายนี่นา ว่าแต่คนนี้เธอจะเล่นด้วยเหรอครับ ท่าทางเธอน่าจะเป็นผู้หญิงที่เจ้านายจะเล่น ๆ กับเธอไม่ได้นะครับ”
“ฉันยังไม่รู้ รู้แต่ว่าเธอน่าแกล้งชะมัด” โลเวลล์พูดด้วยใบหน้าเปื้อนยิ้ม
“ระวังนะครับแกล้งเธอมาก ๆ จะตกหลุมที่ตัวเองขุดไว้ สวยขนาดนี้มีแฟนหรือเปล่าก็ไม่รู้นะครับ”
โลเวลล์กำลังคิดตามคำพูดของแทรี่ ทว่าไม่ใช่เรื่องตกหลุมอะไรนั่น แต่เป็นเรื่องแฟนนั่นต่างหาก ถึงกระนั้นต่อให้เธอจะมีแฟนแล้ว ‘แต่ใครสนกันล่ะ’
เสียงโทรศัพท์ดังขึ้นขัดจังหวะการสนทนาของพวกเขา แทรี่หันไปรับสาย “เจ้านายครับ มาดามโทรมาครับ” จากนั้นถือโทรศัพท์มายื่นให้เจ้านายหนุ่มของตน
“ว่าไงครับมัม ผมถึงไทยแล้วครับ มัมอยู่ที่ไหนครับตอนนี้” ชายหนุ่มกรอกเสียงถามทันทีที่รับมา
(มัมอยู่ฝรั่งเศสลูก แด๊ดพามัมมาเปิดหูเปิดตา บางทีพวกเราอาจจะแวะไปหาลูกก็ได้นะ มัมจะพาหนูดาด้าไปให้รู้จักนะลูก ลูกสาวของเพื่อนมัมเอง เพิ่งจบปริญญาโทมาจากอเมริกา หนูดาด้าสวยมากนะลูกทำงานก็เก่ง ชาติตระกูลก็ดีเหมาะสมกับลูกมัมมาก มัมอยากให้ลูกทำความรู้จักกับน้องไว้ เผื่อลูกจะชอบน้อง บอกตรง ๆ มัมอยากได้หนูดาด้ามาเป็นลูกสะใภ้)
“มัมครับเรื่องนี้ให้ผมหาเองนะครับถึงเวลาก็มีเอง มัมไม่ต้องไปหาใครมาให้ผมนะครับ ผมยังไม่พร้อม” ชายหนุ่มบอกมัมอย่างเบื่อหน่าย
(ไม่ได้นะลูก เรื่องนี้มัมยอมไม่ได้ ลูกสมควรแต่งงานได้แล้วนะลูก และลูกต้องได้คนที่เหมาะสมมาเป็นคู่ครอง ลูกจะไปคว้าเอาใครมาเป็นเมียไม่ได้ มัมไม่ยอมหรอก) มาดามนันทิชายืนยันความคิดตัวเองเสียงแข็ง คนเป็นลูกชายจึงได้แต่ถอนหายใจก่อนตัดบท
“มัมผมต้องทำงานครับ ขอตัวก่อนนะครับ เที่ยวให้สนุก บายครับ” เขารีบกดปิดโทรศัพท์จากนั้นยื่นคืนกลับไปให้แทรี่ทันที ตามด้วยเสียงบ่นอีกสองสามประโยค
”แทรี่ ฉันอยากจะบ้าตาย มัมจะหาผู้หญิงมาให้ฉัน ลูกสาวของเพื่อนมัม เฮ้อ... ฉันยังไม่พร้อมที่จะมีครอบครัว” ตอนนี้ยิ่งไม่อยากมีใคร เพราะเขาติดใจรสจูบของใครบางคน อยากทำมากกว่าจูบ ทว่าก็ต้องรอเวลา โลเวลล์ได้แต่บอกให้ตัวเองอย่าบุ่มบ่าม
“เจ้านายใจเย็นก่อนนะครับ ผมเห็นมาดามเร่งเจ้านายมาหลายปีแล้ว แต่เจ้านายก็รอดมาได้ตลอดนะครับ”
“แต่รอบนี้มันไม่เหมือนกัน มัมจะบินมาเมืองไทย เพื่อจะพาลูกสาวเพื่อนมาให้ฉันดูตัวเลย ฉันจะทำไงดีวะ” สีหน้าของเขากลัดกลุ้มเสียเต็มประดา แทรี่จึงเอ่ยปลอบก่อนเบี่ยงประเด็นไปแซวเรื่องอื่น
“อย่าพึ่งคิดมากเลยครับเจ้านาย เอ้!… แต่ผมเห็นสายตาของเจ้านายมองผู้ช่วยคนใหม่ ไม่ปกตินะครับแบบนี้ แหะ ๆ...”
“รู้ดีจังนะ จะไปไหนก็ไปเลยไป ฉันจะทำงาน อ้อ… ถ้าครบสามสิบนาทีแล้ว แพรไหมยังไม่ขึ้นมา ลงไปตามเธอด้วยละ”
……
“น้องแพรคะ ท่านประธานเป็นยังไงบ้างคะ คนอะไรก็ไม่รู้หล้อหล่อ พี่เห็นไกล ๆ ยังใจสั่น ถ้าอยู่ใกล้แบบน้องแพรพี่คงเป็นลม” มีนาเป็นเพื่อนในที่ทำงานซึ่งอยู่แผนกเดียวกับแพรไหม เธอรีบวิ่งมาถามด้วยความอยากรู้
“ท่านก็ปกตินะคะพี่ เรื่องหน้าตาก็หล่ออย่างพี่เห็นละค่ะ แต่หล่อขนาดนี้น่าจะไม่เหลือมาถึงพวกเราหรอกค่ะ” หญิงสาวเดินหนีไปที่โต๊ะทำงานตัวเองทันที เพราะไม่อยากพูดเรื่องของเจ้านายหนุ่มมาก เธอยังเขินไม่หายยามคิดถึงตอนที่อยู่ในอ้อมกอดของเขาและรสจูบ แก้มของแพรไหมก็เห่อร้อนแดงในฉับพลัน เพราะความขุ่นเคืองกึ่งขัดเขิน
“เดี๋ยวสิคะคุณน้อง จะรีบไปไหนมาเมาท์กันก่อนค่ะ” พ้นจากมีนาก็มีอีกคนที่รีบมาเกาะขอบโต๊ะ
“ยายแพร ฉันอิจฉาเธอจังได้ใกล้ชิดท่านประธาน คนอะไรไม่รู้หล่อจนฉันลืมหายใจ” เจนพูดคล้ายละเมอ
“โอ๊ย!… ยายเจน เป็นเอามาก ไปทำงานได้แล้ว หรือเธอจะเปลี่ยนหน้าที่กับฉัน?”
“ไม่เอาหรอก ฉันก็แค่เพ้อ ท่านน่ากลัวจะตาย เธอเหมาะสมกับหน้าที่นี้ที่สุด เธอกับเขา หล่อสวยสมกันอย่างกับกิ่งทองใบหยก ไม่แน่นะ ท่านประธานอาจจะเป็นเนื้อคู่ของเธอก็ได้ เพราะอยู่ดี ๆ เธอก็โดนเรียกตัว อะไรจะเหมาะเจาะขนาดนั้น เธอไม่เคยมีแฟนทั้งที่สวยขนาดนี้ ฟ้าเปิดแล้ว อยู่กับป้าก็โดนลูกชายป้ารังแกตลอด ถ้ามีใครสักคนเข้ามาดูแลเธอแทนพ่อกับแม่ ฉันจะยินดีกับเธอมาก ๆ เลย เพราะฉันอยากเห็นเธอมีความสุข เธอเป็นเพื่อนที่ฉันรักที่สุด” นาเดียพูดเสียยืดยาวก่อนวกมาทำซึ้งในตอนสุดท้าย
“ขอบใจมากนะเจน ที่เธอคอยอยู่เคียงข้างฉันมาตลอด แต่ฉันว่าเนื้อคู่ฉันคงยังไม่เกิดหรอก เราจะเกาะคานไปด้วยกัน ตายแล้ว! ฉันต้องไปรีบกลับไปทำงานก่อน เจอกันเย็นนี้ที่ห้องฉันนะ” แพรไหมกุลีกุจอเก็บข้าวของบนโต๊ะ ก่อนสาวเท้าจากไปอย่างว่องไว ปล่อยให้เพื่อนคนสนิทมองตามหลังขณะภาวนาอยู่ในใจ
‘ยายแพรเอ๊ย! ฉันไม่ได้พูดเล่นเรื่องท่านประธานกับแกนะ สาธุขอให้ท่านประธานหลงเสน่ห์ยายแพรทีเถอะ ยายแพรจะได้ไม่โดนรังแกอีก’
- Writer
