“โอ๊ย!… พี่คะ เขาเป็นแค่เจ้านายจริง ๆ นะคะ” เธอส่ายศีรษะไปมารีบปฏิเสธ “สั่งอาหารค่ะ สั่งอาหาร” หญิงสาวรีบเปลี่ยนเรื่อง
“ขอเส้นเล็กต้มยำพิเศษไม่เผ็ดมากให้โต๊ะนั้นสามที่ เกี๊ยวทอดจานใหญ่หนึ่ง กับน้ำลำไยสามแก้วค่ะ” จากนั้นถึงสั่งของตัวเอง “ส่วนของหนู เอาเล็กน้ำต้มยำเผ็ดมากพิเศษ ส่วนของเขาเป็นก๋วยเตี๋ยวน้ำใสนะคะเพราะเขากินเผ็ดไม่ได้ค่ะ ขอบคุณค่ะ”
ชายหนุ่มผู้ร่วมโต๊ะไม่ได้แย้งอะไร แต่รอจนกระทั่งพนักงานเดินจากไปแล้วเขาถึงได้ถามว่า “พวกคุณคุยอะไรกัน”
ปกติตอนที่คุยพูดกับโลเวลล์กับแทรี่ แพรไหมจะใช้ภาษาอังกฤษตลอดเธอไม่แน่ใจเหมือนกันว่าเขาฟังภาษาไทยรู้เรื่องหรือไม่ แต่คราวนี้ก็แน่ชัดแล้วว่า เขาฟังบทสนทนาภาษาไทยไม่ออกเลยสักนิด
“พี่เขาบอกว่าคุณหน้าตาดี” แพรไหมเอ่ยพร้อมใบหน้าออกสีระเรื่อนิด ๆ
“แล้วทำไมคุณต้องทำท่าเขินด้วย”
เธอยกมือขึ้นกุมแก้มทันที ก่อนบอกปัดไปว่าไม่ได้เขิน พลางพูดกับตัวเองในใจ ใค
