พอไล่นางแบบสาวไปได้แล้ว โลเวลล์ถึงกับหายใจโล่งอก “คุณกลับเข้าห้องทำงานไปก่อน ผมมีเรื่องต้องสั่งงานกับแทรี่”
“ค่ะ” แพรไหมตอบรับคำสั่งพร้อมทำตามอย่างว่าง่าย คล้อยหลังหญิงสาวแล้วโลเวลล์จึงเอ่ยกับคนสนิททั้งสองว่า “แทรี่ นายกันผู้หญิงทุกคนออกไปจากฉันเลยนะ และอย่าให้นางแบบคนนั้นเข้ามาใกล้ฉันอีก เดม่อนก็เหมือนกัน ฉันลาขาดผู้หญิงทุกคน ยกเว้นแพรไหม ถ้ายายคนนี้มาอีก นายรีบกันออกไปให้ไกล ๆ ฉันเลย ฉันไม่อยากให้แพรไหมเข้าใจฉันผิด”
“เธอน่าจะเข้าใจผิดไปแล้วนะครับนาย” เดม่อนพูดขึ้นหลังจากฟังจบ
“ถึงฉันจะเคยควงผู้หญิงเป็นร้อย แต่ตอนนี้คนที่ฉันแคร์มีคนเดียว พวกนายก็รู้ว่าใคร”
“คนนี้จริงจังหรือเปล่าครับนาย! พวกผมจะได้นายหญิงสมใจมาดามแล้วหรือครับ” เดม่อนถามออกมา พวกเขาดีใจที่เป็นแพรไหม เพราะเธอเป็นผู้หญิงไม่เรื่องมาก ไม่ถือตัว เป็นกันเองกับทุกคน และที่สำคัญเข้ากับทุกคนได้ดี ไม่เคยเรียกร้องเอาอะไรกับเจ้าน
