เธอเปิดตู้เห็นเสื้อผ้าผู้หญิงมีแต่แบบสวย ๆ ทันสมัย คอลเล็กชันล่าสุดที่เคยเห็นในอินเทอร์เน็ต เขาคงจะเตรียมไว้ให้ผู้หญิงแบบนี้ตลอด แพรไหมอดไม่ได้ที่จะบ่น เพราะมันมีจำนวนเยอะแยะอย่างกับย้ายมาทั้งร้าน ทั้งที่เธอไม่ได้จะย้ายมาอยู่ที่นี่ถาวร หญิงสาวเลือกชุดเสื้อสีขาวแขนยาวคู่กับกางเกงยีนขายาวเนื่องจากเหมาะกับการเดินทาง และเลือกสวมรองเท้าผ้าใบส้นเตี้ยใส่สบาย เธอไม่แต่งหน้า แม้บนโต๊ะหน้ากระจกก็มีทั้งเครื่องสำอางและครีมบำรุงผิววางเรียงรายไว้พร้อมสรรพ หญิงสาวจึงหยิบแป้งกับลิปกลอสขึ้นมาทา ส่วนเส้นผมเธอก็ไม่ได้รวบหรือมัด แค่ปล่อยให้มันยาวสยายเต็มหลัง
กลับเข้ามาในห้องโถงอีกครั้ง เธอก็เห็นว่าอาหารเช้าถูกวางอยู่บนโต๊ะอยู่แล้ว แม้แต่เขาก็เปลี่ยนไปสวมเสื้อผ้าชุดใหม่แล้วเช่นกัน
“น่ารักจังแพรไหม คุณเหมือนเด็กมัธยมปลายเลย ถ้าไม่บอกอายุ ผมคงคิดว่าคุณสิบเจ็ดแน่ ๆ” ชายหนุ่มเอ่ยปากชมหญิงสาวเป็นคนตัวเล็ก ใส่อะไร
