บทที่6 พยศ NC 25 ++++
1355 Words
"งั้นฉันขอต่อรอง"
"อะไรอีกล่ะ?"
"แค่สามเดือนพอนะ ฉันฝึกงานเสร็จทุกอย่างก็จบ"
"หึ! เธอให้ค่าตัวเองสูงเกินไปหรือเปล่า หนึ่งเดือนหรือหนึ่งอาทิตย์ก็ยังไม่รู้จะถึงหรือเปล่า เพราะว่าเธอมันอ่อนประสบการณ์" วอนพูดเสียงเย้ยหยัน
"ใช่ ฉันไร้ประสบการณ์ และก็คงไม่มีทางพัฒนาไปมากกว่านี้หรอก เพราะฉะนั้นแค่ครั้งเดียวก็น่าจะเกินพอแล้วมั้ง" มีอาพูดใส่หน้าเขา วอนจ้องมองคนตัวเล็กด้วยแววตาเกรี้ยวกราด จากนั้นจึงประคองใบหน้าจิ้มลิ้มเข้าหาตน เขาบดจูบริมฝีปากช่างเจรจานั้นอย่างหนักหน่วงและเนิ่นนาน
"อื้ม..." หญิงสาวควรญคราง วอนยอมถอนจูบอันร้อนแรงออกมาเพราะถูกคนตัวเล็กขัดขืน
"อย่ามาต่อปากต่อคำให้มันมากนัก ฉันบอกแล้วไงว่าฉันใจดีกับเธอมากเกินไป" เขาพูดจบก็เดินไปยังตู้เสื้อผ้า ชายหนุ่มปลดกระดุมเสื้อและถอดเสื้อผ้าของตนเองจะออกจนร่างกำยำเปลือยทั้งตัว มีอายกมือขึ้นมาปิดตาไว้
"ทำอย่างกับไม่เคยเห็น" เขาถือผ้าเช็ดตัวมาหยุดอยู่ตรงหน้าหญิงสาว มีอาหมุนตัวเพื่อหันหลังให้เขา
"ไปอาบน้ำซะ" ผ้าเช็ดตัวถูกวอนเอาวางไว้บนศีรษะทุยเล็ก เขาแอบยิ้มกรุ้มกริ่มที่ได้แกล้งเธอ
"แล้วไหนล่ะชุด?"
"ไม่ต้องใส่ เพราะยังไงก็ต้องถอดอยู่ดี!" วอนเดินกลับไปนั่งที่โซฟา เขาจิบไวน์ท่าทางสบายใจ
"คนบ้า"
"ถ้าว่าฉันบ้าอีกทีคืนนี้เธอไม่ได้นอนแน่" มีอาหน้ามุ่ย หญิงสาวกระโดดลงจากเตียงนอนและเดินวิ่งเข้าห้องน้ำไปด้วยความจำใจ
สามสิบนาทีผ่านไป
"นอนอิ่มหรือยัง?" วอนถามประชดประชันทันทีที่หญิงสาวเปิดประตูห้องน้ำออกมา
"จะบ้าเหรอ ฉันอาบน้ำนะไม่ได้นอน"
"ก็เข้าไปนานซะขนาดนั้น คิดว่าหลับได้หลายตื่นแล้ว" มีอาหน้ามุ่ย มือเรียวกุมหน้าอกของตนเองไว้เพราะมีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวที่กระโจมอกไว้อย่างหมิ่นเหม่ ร่างบางรีบกระโดดขึ้นเตียงและดึงผ้าห่มมาคลุมตัวไว้เพื่อป้องกันไม่ให้วอนอ่านกินเธอด้วยสายตาไปมากกว่านี้
ทว่าร่างสูงกำยำเปลือยเปล่ากลับหยัดกายลุกขึ้น เขาเดินตรงเข้ามาหาคนตัวเล็กและดึงผ้าห่มผืนใหญ่ออก
"จะทำอะไร?"
"เอาเธอไง" พูดยังไม่ทันขาดคำวอนก็กระชากผ้าเช็ดตัวของเธอออก เผยให้เห็นเต้านมอวบอิ่ม มีอายกมือขึ้นมาปิดหน้าอกของตนเองไว้ด้วยความเอียงอาย หญิงสาวหลบสายตาร้อนแรงของวอนทว่ากลับถูกชายหนุ่มดันกายให้นอนแผ่หลาลงบนเตียง
"อ๊ะ! ถอยออกไปนะ" วอนขยับกายกำยำแทรกเข้าตรงกลางระหว่างขาเรียว กลีบดอกไม้คลี่แย้มออกเล็กน้อย วอนแตะสัมผัสมันแผ่วเบา
"อื้อ!" ใบหน้าจิ้มลิ้มแสดงความเจ็บปวดออกมา
"ยังเจ็บอยู่เหรอ?"
"เจ็บสิ มันเพิ่งเมื่อวานเองนะ" แปลกที่วอนกลับคิดว่ามันหลายวันผ่านมาแล้ว คิดไม่ถึงว่าตนเอาแต่เฝ้ารอหญิงสาวถึงขนาดนี้
"อื้มม..." เขาบดจูบริมฝีปากอวบอิ่ม มือหนาประคองแก่นกายของตนเองเพื่อสอดเข้าไปในโพรงน้ำหวานที่ชุ่มแฉะ
"อื้อ! เดี๋ยว" มีอาเบือนหน้าหลบจูบของเขา
"ถุงยาง ถุงยางอนามัยล่ะ?"
"ในเมื่อเธอก็ยังไม่เคยมีอะไรกับใคร ทำไมฉันจะเอาสดไม่ได้"
"แต่คุณมันสำส่อน ไม่คิดว่าฉันจะกลัวคุณบ้างเหรอ?"
"ฉันก็ไม่เคยเอาสดกับใคร อ่าส์!"
"ปึก!"
"อื้ออ...เจ็บนะ!" ลำแท่งแข็งชันถูกกระแทกเข้าไปในร่างกายบอบบางจนสุดความยาว หญิงสาวครางออกมาด้วยความเจ็บปวด
"อ๊าส์! อย่าดิ้น" วอนพรมจูบลงมายังเต้านมอวบ เขาดูดดุนบัวตูมชูชัน จังหวะสะโพกสอบหยัดเชื่องช้าทว่าหนักหน่วง
"เจ็บ อ่าส์!" มีอาดิ้นเกร็ง วอนจึงโอบกอดร่างเล็กไว้แน่น เขาหยัดสะโพกสอบถี่ขึ้นเรื่อยๆ โดยไม่สนใจความเจ็บปวดของหญิงสาว
"อ่าส์! เบาๆ เจ็บนะ"
"โอวส์ เดี๋ยวก็หายเจ็บ อ๊าส์!" วอนครางกระเส่าเพราะความเสียวกระสันที่มากกว่าเซ็กส์ทุกครั้งที่ผ่านมา
จมูกโด่งเป็นสันซุกลงบนลำคอระหงอีกครั้ง เขาดูดต้นคอจนผิวบางเกิดเป็นรอยแดงอย่างง่ายดาย วอนทำเช่นนั้นไปเรื่อยๆ ลงมายังเนินอกอวบอิ่มอีกหลายจุด มีอาไร้แรงขัดขืนจนต้องยอมปล่อยกายให้เขาสัมผัสตามใจชอบ
"อื้อ...พอก่อน เจ็บ!" คำห้ามปรามของมีอาทำให้วอนหงุดหงิดเล็กน้อย เขายอมลดจังหวะการหยัดสะโพกที่หนักหน่วงลงและหยัดกายขึ้นเพื่อมองหน้าหญิงสาวให้ชัดเจนขึ้น
"งั้นต้องเอาบ่อยๆ ถึงจะหายเจ็บ"
"ไม่เอา ถอยออกไปเลยนะ" คนตัวเล็กโวยวาย วอนเห็นว่าหญิงสาวพยศเขาอีกครั้ง ชายหนุ่มจึงเร่งสะโพกสอบหนักหน่วงอย่างไร้ความปรานี
"อึก! อื้ออ อ่าส์ หยุดนะ ไอ้คนบ้า เจ็บนะ!" มือเรียวกำผ้าปูที่นอน วอนกระแทกแก่นกายเข้าหาร่างบางหนักหน่วงและเอาแต่ใจ
"อ่าส์! จะเสร็จแล้ว" วอนแค่นเสียงออกมาจากลำคอ มีอาสัมผัสได้ถึงกายกำยำที่กำลังเกร็ง
"อ่าส์ มีอา อืมมม ซีดดด อ้าส์..." แรงกระตุกถี่ทำให้หญิงสาวรับรู้ได้ถึงของเหลวที่วิ่งเข้าสู่ร่างกาย วอนปล่อยมันไว้ในร่างกายของเธออย่างเอาแต่ใจ
"อื้มม..." เขาหายใจหอบเหนื่อย
"ถอยไปนะ คุณทำอะไร?"
"ก็น้ำแตกไง จะว่าไปเธอคงยังไม่เคยเสร็จ" วอนยิ้มมุมปากเจ้าเล่ห์
"ไม่รู้ ไม่อยากเสร็จด้วย!"
"หึ! วันไหนที่ฉันทำให้เธอเสร็จ แล้วเธอจะติดใจจนอยากให้ฉันทำให้ทุกวันเลยล่ะ" เขากระซิบข้างหู
"พูดอะไรของคุณ?"
"แล้วรู้หรือเปล่าว่าน้ำที่ฉันปล่อยใส่เธอน่ะ มันจะทำให้เธอท้อง"
"รู้สิ! ฉันก็เรียนมาเหมือนกันนะ"
"ก็ดี" วอนซบใบหน้าลงข้างศีรษะทุย เขานอนทับร่างบางโดยที่ไม่ยอมถอดแก่นกายออกมา
"หนักนะ!"
"อดทนสิ แลกกับที่ฉันต้องเปลี่ยนที่นอนยกชุดเพราะเธอยังมีเลือดอยู่ และมันก็เปื้อนที่นอนของฉัน"
"แล้วมันเป็นความผิดของฉันหรือยังไง?"
"ใช่"
"ไม่ใช่"
"ทำไมเอาแต่เถียง"
"เปล่าเสียหน่อย"
"ก็เห็นอยู่ว่าเถียง"
"เขาเรียกว่าคัดค้านในสิ่งที่ไม่ถูกต้อง"
"คำพูดสวยหรู แต่มันก็คือเถียงดีๆ นั่นแหละ โดยเฉพาะเถียงคนที่เป็นเจ้านายอย่างฉันตอนนี้ไง"
"อยู่บนเตียงคุณไม่ใช่เจ้านายของฉัน"
"หึ! ปากร้ายนักนะ ใช่! อยู่บนเตียงไม่ใช่เจ้านาย แต่ฉันเป็นผัวของเธอไง เพราะฉะนั้นทำตัวดีๆ ด้วย"
"ฉันอยากจะหัวเราะดังๆ งั้นคุณคงมีเมียเป็นสิบคนเลยน่ะสิ" มีอาประชดประชัน
"ใส่ถุงยางเขาเรียกว่ากิจกรรมผ่อนคลายอารมณ์ แต่เอาสดๆ แบบนี้ เขาเรียกผัวเมียเอากัน" วอนพูดเช่นนั้นแล้วจึงดึงแก่นกายตนเองกลับออกมา จากนั้นจึงเดินเข้าไปในห้องน้ำเพื่อชำระล้างทำความสะอาดแก่นกายที่เปื้อนเลือดพรหมจรรย์ของมีอาอยู่
"ทุเรศ ใครจะไปเป็นเมียแก ทุเรศที่สุด" หญิงสาวเบะปากเหมือนจะร้องไห้ และในที่สุดน้ำตามันก็ไหลออกมาเกินกว่าจะอดทนไว้ได้
"ร้องไห้ทำไม?" วอนเดินกลับออกมาจากห้องน้ำ เขาเห็นมีอาร่ำไห้สะอึกสะอื้นอยู่บนเตียงนอน หญิงสาวไม่ตอบและลุกพรวดพราดเดินเข้าห้องน้ำไป
วอนส่ายหน้าเบาๆ และเดินกลับมาที่เตียงนอน เขาเห็นเลือดบริสุทธิ์จากการร่วมรักของหญิงสาวเปื้อนที่บนนอนของตน จึงดึงผ้าห่มผืนหนาปิดทับไว้ จากนั้นจึงเดินไปหยิบผ้าห่มอีกผืนหนึ่งออกมาจากตู้เก็บของ
- Writer
