Nadthapark Part
ทุกคำพูดของผม เหมือนจะไม่มีความหมาย เพราะไม่ว่าผมจะพูดออกไปชัดเจนสักเท่าไหร่ แต่คำตอบที่ได้ คือการร้องไห้ โดยไม่พูดอะไรออกมาเลยสักคำ
ความจริงใจที่ผมพยายามแสดงออกไป มันยังไม่มากพอหรอ หรือเหตุการณ์ในตอนนั้น มันฝังใจมาก จนเธอไม่อยากรับฟังคำขอโทษหรอ?
แต่ไม่ว่าเหตุผลมันจะเพราะอะไร แต่ภาพที่อีกคนสะอื้นไห้ มันบีบหัวใจ จนผมไม่อยากจะพูดอะไร หรืออยากได้ยินคำตอบใดๆอีกต่อไป
ผมค่อยๆพยักหน้าออกมาช้าๆ ปลายนิ้วเกลี่ยรอยน้ำตาที่ไหลออกมา ก่อนจะรีบเปิดปากพูดออกไป
"ที่ผ่านมาฉันคงพูดอะไรไม่ได้นอกจากคำว่าขอโทษ แต่ถ้าหากมันทำให้เธอโกรธมาก ..งั้นก็บอกมาแล้วกัน ว่าฉันต้องทำแบบไหน มันถึงจะชดเชยความรู้สึกของเธอได้!"
ผมคลี่ยิ้มออกไปเล็กน้อย ดวงตาเหลียวมองที่บริเวณหน้าท้องของอีกคน ก่อนจะใช้ฝ่ามือ แตะลงที่ตรงบริเวณนั้นอย่างแผ่วเบา
ผมเดินออกมาจากห้องนั้น หลังจากที่เปิดปาก ว่าให้เธอนอนพัก โดยที่
