Nadthapark Part
"ไม่เชื่อที่ฉันพูดหรอ.." ผมตั้งคำถาม หัวใจสั่นขึ้นมาน้อยๆ อุ้งมือหนา บีบกระชับมือเรียวเอาไว้ ทั้งที่ผมพูดอะไรออกไปตั้งมากมาย แต่เธอกลับทำให้ผมใจหาย โดยการเงียบ ไม่คิดที่จะตอบอะไรออกมาเลยสักคำ
"ถ้าอย่างนั้นก็นอนพักเถอะ เธอเหนื่อยมาแล้วทั้งวัน ..ฉันเองก็จะพักแล้วเหมือนกัน" ผมโน้มกายไปดึงผ้าห่มหนามาคลุมร่างบางเอาไว้อีกครั้ง จากนั้นก็ปล่อยมือจากมือเรียวของอีกคน
แว๊บหนึ่ง ที่ผมเลื่อนสายตามองหน้าฉัตรชนก เห็นเธอนิ่ง เฉย ไม่มีวี่แววจะมองหน้าผมเลย ความรู้สึกใจหายแปลกๆแทรกผ่าน ผมลอบกลืนน้ำลายเหนียวๆลงคออีกครั้ง สุดท้ายสิ่งที่ผมเลือกทำ ก็คือการเลื่อนมือไปปิดสวิตช์ไฟ ไม่รบกวนเวลาพักผ่อนของเธออีกต่อไป
Chartchanok Part
ร่างสูงโปร่งเดินผ่านความเงียบออกไปจากบริเวณเตียงกว้าง กลิ่นน้ำหอมที่เลือนหาย กับทุกอย่างที่เงียบไป ส่งผลให้ฉันเปิดเปลือกตาขึ้นมาช้าๆ ดวงตาทั้งสองข้างกวัดแกว่งเพื่อม
