พื้นดินเย็นเฉียบตัดกับลมร้อนระอุชวนให้รู้สึกครั่นเนื้อครั่นตัว ผู้มีสายเลือดของปีศาจงูไม่สนใจมองสภาพรอบข้าง ทันทีที่รู้ตัวว่าถูกอี้เฟิงหลงถีบออกมาก็เดือดดาล ผุดกายที่เปื้อนฝุ่นยืนขึ้นพร้อมกับชี้นิ้วไปยังปากถ้ำ
นัยน์ตาสีน้ำเงินเปล่งแสงจ้าขึ้นในความมืด ขณะที่เจ้าตัวส่งเสียงคำรามขู่ฟ่อ “เจ้ามังกรเส็งเคร็งสมควรตาย!”
“อาจู!”
มู่หรงอู่เรียกชื่อเด็กชายด้วยสีหน้าโล่งอก ร่างที่เกลือกกลิ้งอยู่บนพื้นรีบคลานเข่าเข้ามาหาหงหยางจู
“ปีศาจอะไรชื่อว่าหมู[1] เป็นปีศาจหมูรึ” เสียงทุ้มห้าวที่ดังขึ้นเหนือศีรษะ ดึงดูดให้เด็กชายทั้งสองแหงนหน้ามองเงาดำสูงใหญ่ที่บดบังรัศมีของจันทราในยามค่ำคืน
“ปากพล่อย!” ผู้มีสายเลือดปีศาจอยู่ครึ่งหนึ่งแยกเขี้ยว มิหวั่นเกรงต่อบุรุษร่างใหญ่ที่มีท่าทีคุกคาม “ชื่อของข้าแปลว่าสีแดง[2] ต่างหาก!”
“สีแดง?” หลี่ลู่มองอีกฝ่ายตั้งแต่หัวจดเท้า จากนั้นก็จับปอยผมสีเปลวเพลิงของตนเองขึ้นมาด
