“หือ?” ผู้ที่ถูกชมเชยโดยไม่รู้ตัวขานรับเสียงเอื่อยเฉื่อย ขยับตัวไปมาอย่างเกียจคร้าน “ไม่คิดหรือว่าข้าอาจจะกำลังซื้อใจพวกเจ้าอยู่”
“พื้นฐานของท่านเป็นคนใจดี” น้ำเสียงของบุตรชายเทพมังกรแผ่วเบากว่าเดิมคล้ายพึมพำกับตนเอง “เสียแต่ขี้คร้านเกินไปหน่อย”
อี้เฟิงหลงพูดเสร็จก็หันมาให้ความสนใจกับหนังสือไม้ไผ่ในมือต่อ ทว่าต่อให้ตาจะเหมือนไล่มองดูตัวอักษร หากจิตใจของเขากลับไม่ได้จดจ่ออยู่กับมันแม้แต่น้อยนิด
เมื่อใดที่อารมณ์ความรู้สึกของหลิวฟางซวงเพิ่มพูนมากขึ้น พลังของนางก็จะเพิ่มพูนมากขึ้นไปด้วย
เทพธิดาตนนี้มักจะเฉื่อยเนือยและรักการนอนหลับ การที่นางไม่ค่อยสานสัมพันธ์กับผู้อื่นทำให้พลังแฝงที่อยู่ในร่างไม่แสดงออกมาให้เห็น
แต่เพราะหลังจากที่พวกเขาได้ใช้เวลาอยู่ร่วมกันกับนาง จนนางเปิดใจรับพวกเขามากขึ้น อารมณ์และความรู้สึกที่เริ่มก่อตัวขึ้นมาในจิตใจจึงทำให้พลังดังกล่าวแสดงตัวออกมาเรื่อยๆ
หากเป็นเช่นนี
