******ท่านอาซวงกับการเปิดใจ
ท่านอาซวงรู้ความจริงแล้ว!
มู่หรงอู่ซึ่งตื่นขึ้นเป็นคนแรกเดินวกไปวนมาอยู่ภายในโถงใหญ่ของถ้ำประหนึ่งหนูติดจั่น
“แล้วเช่นนี้...” ท่านอาซวงยังจะให้ความช่วยเหลือพวกเขาอยู่ไหม?
ใบหน้าหวานของเด็กชายฉายแววกระวนกระวายอย่างเห็นได้ชัด ป่านนี้หงหยางจูกับอี้เฟิงหลงยังไม่ฟื้น และเขาก็ไม่กล้าพอที่จะออกจากถ้ำเพื่อไปตามหาหญิงสาว
“แค็กๆๆ”
มู่หรงอู่มีสีหน้าตื่นตัวอย่างเห็นได้ชัด เสียงไออันอ่อนแรงและทรมานนี้...เป็นของท่านอาจารย์ที่สอนเพลงพิณให้แก่เขา!
“ท่านอาจารย์!”
เด็กน้อยลืมความขลาดเขลาไปชั่วขณะ กระโจนออกจากถ้ำด้วยหัวใจที่เต้นระรัว ลางสังหรณ์บอกเขาว่าอาการของชายชรากำลังทรุดโทรมลงตามวัยที่ร่วงโรย
หรือว่า...!
มู่หรงอู่ถึงกับกลั้นหายใจเมื่อเห็นเจ้าของร่างอรชรหอมกรุ่นยืนนิ่งอยู่หน้าเพิงไม้หลังเล็ก
“ท่าน...อาซวง...”
“มู่หรงอู่” หลิวฟางซวงเบือนจากภาพของชายชรามายังร่างเล็กท
