“กลายเป็นเด็กแล้ว?” สายตาของหญิงสาวพุ่งเป้าไปยังอี้เฟิงหลง
เด็กชายผู้มีสายเลือดเทพมังกรพยักหน้า “ใช่”
แน่นอนว่าการพูดคุยของพวกเขาสองคนอยู่ในสายตาของผู้คนทั้งหมด
“ท่านอาซวง” หงหยางจูเดินเข้าไปหาหญิงสาวอย่างออดอ้อนพลางตวัดสายตาไปยังอี้เฟิงหลง “ท่านกับเจ้ามังกรมีความลับอันใด ไยพูดคุยรู้เรื่องกันเพียงสองคน”
เจ้าของร่างอรชรก้มหน้าสบตาผู้ถาม มุมปากยกยิ้มนิดๆ ก่อนจะมองเลยไปยังมู่หรงอู่และอี้เฟิงหลงที่อยู่ถัดออกไป “เรื่องนี้เจ้ากับมู่หรงอู่ไปถามอี้เฟิงหลงเอาเองเถิด”
ต่อให้การฟังเด็กน้อยเหล่าคุยกันจะน่าสนใจมากเพียงไร แต่เรื่องการจัดการอารมณ์กับหลี่ลู่ในเวลานี้ถือว่าสำคัญกว่ามาก
“แล้วท่านอา...จะกลับมาหาพวกเราไหม” มู่หรงอู่เอ่ยปากถาม นัยน์ตาหวานที่มองเธอสั่นเทาสื่อสารอารมณ์ความรู้สึกที่ไม่มั่นคงออกมา
เป็นอีกครั้งแล้วที่มู่หรงอู่ต้องความมั่นใจว่าพวกเขาจะไม่ถูกทอดทิ้ง
หลิวฟางซวงพยักหน้าช้าๆ คิด
