Puno ako ng agam-agam habang naglalakbay ang kotse na minamaneho ni Marco.
Magkatabi sila ni Yuri sa harap samantalang nasa likuran ako. Kung hindi lang ako puno ng kaba ay baka kanina ko pa pinagtatawanan ang mga puwesto namin. Paano naman kasi, kung si Marco ang driver ay tila naman si Yuri ang body guard at ako ang amo sa aming tatlo. Pero dahil nga sa kinakabahan ako ay hindi ko magawa ang magtawa. Kabado ako dahil tiyak na maraming estudyante ang makakakita sa pagdating namin. Marami sigurado ang magtataka kung bakit kasama ko sila, kung bakit nakasakay ako sa kotse na pagmamay-ari ng anak ng may-ari ng eskuwelahan, at kung bakit hindi na ako mukhang mahirap. Salamat sa mga pinili naming gamit at nagmukha na akong disente. Ayoko mang maliitin ang itsura ngunit iyon ang totoo. Dito s
