Napakislot si Vivian sa sunod-sunod na katok mula sa kuwarto niya. Si Stephen agad ang naisip niya kaya naman nawala sa isip niya na madilim ang paligid at dali-dali na tumayo siya. Sa kamamadali ng dalaga ay natalisod pa siya at muntik nang madapa.
Nang buksan niya ang pintuan ay kadiliman ang sumalubong kay Vivian at dumiretso sa paglalakad, without thinking na nasa tapat lang niyon ang binata. Nagulat at napatili na lang siya nang magbungguan ang mga noo nilang dalawa.
"Oh, my gosh! Sorry!" sa sobrang pagkabigla ay napaatras ang dalaga. Pero bago pa man siya makalayo ay naramdaman na niya ang mainit na kamay na pumulupot sa baywang niya at dahilan para bumilis na naman ang tahip ng dibdib niya.
"Are you okay?" tanong ng baritonong boses ni Stephen.
"Y-yeah. Sorry. Wala kasi akong
