คฤหาสน์โบลาโกนี ย่านแมนฮัตตัน รัฐนิวยอร์ก ประเทศสหรัฐอเมริกา
“ให้ตายสิวะ! แกมาป่วนฉันในวันหยุดอีกแล้วนะไอ้เดเรค” นั่นเป็นคำทักทายที่หลุดออกมาจากปากเจ้าของบ้านซึ่งกำลังเดินเข้ามาในห้องรับแขกด้วยสีหน้าบอกบุญไม่รับ
“ก็ป่วนคนอื่นมันไม่สนุกเหมือนป่วนแกนี่หว่า” เดเรคลอยหน้ายียวน แววตาฉายประกายขบขัน ก่อนจะเคลื่อนกายออกมาจากบริเวณริมหน้าต่าง แล้วทิ้งตัวลงนั่งบนโซฟาสีเบดด้วยท่วงท่าสง่างาม
“มาถึงก็แกว่งปากหาบาทาเลยโว้ย” ฟรานเชเซียส โบลาโกนี เจ้าพ่อค้าอาวุธสงครามรายใหญ่ของโลกทำเสียงขึ้นจมูกอย่างนึกฉุน ก่อนจะทรุดกายลงนั่งในฝั่งตรงกันข้ามกับเพื่อนซี้
“เฮ้! จะมาทำหน้าบูดเป็นตูดหมึกทำไมวะพวก ถ้าแกไม่อยากต้อนรับฉันจะไปไหนก็ไปสิวะ ฉันมาหาคุณนกไม่ใช่แกเสียหน่อย” พ่อหนุ่มขี้เล่นลอยหน้ายวนยั่วให้อีกฝ่ายได้ของขึ้น
“ฝันไปเถอะ ว่าแกจะได้อยู่กับเมียฉันตามลำพัง” คนขี้หึงและหวงเมียสุดใจขาดดิ้นคำรามกระหึ
