เสี่ยเถื่อน(บังคับรัก)

บังคับรัก02 ซวย

“กลับวันนี้เลยไหมจิว” แม่ของฉันเอ่ยถามหลังจากที่ครอบครัวของเราไปทำบุญเลี้ยงเพลพระเสร็จสิ้น จึงกลับมานั่งคุยกันที่บ้าน

“จิวบอกเขาว่าจะอยู่2วันค่ะ แล้วนี่ก็เพิ่งจะผ่านไปแค่วันเดียวเอง” ฉันบอกแม่พร้อมกับนั่งมองน้องชายวัย20ที่นั่งอยู่บนรถเข็น น้องชายที่อยู่ในโลกส่วนตัวของเขา โลกที่ฉันไม่สามารถเข้าไปถึง

“อย่าเลยลูก กลับไปดูแลเขาเถอะ เดี๋ยวแม่ดูแลจากับพ่อเอง” แม่คลี่ยิ้มบนใบหน้าในขณะที่พ่อพยักหน้ารับ

“แต่จิว...”

“กลับเถอะลูกเดี๋ยวเขาจะว่าเอา” พ่อลูบที่ศีรษะของฉันอย่างทะนุถนอม

พ่อแม่ทะนุถนอมมาอย่างดี แต่โดนย่ำยีจากคนที่เป็นสามี!

“ก็ได้ค่ะ จิวรักพ่อกับแม่นะคะ” ฉันโอบกอดพ่อและหันมากอดแม่ จากนั้นก็ลุกเดินมานั่งอยู่ตรงหน้าของน้องชาย

“พี่กลับก่อนนะจา จิวรักจานะ” ฉันหอมที่แก้มของเด็กหนุ่ม ความจริงอนาคตของเขาต้องไปได้สวย แต่สุดท้ายเขาก็ได้มานั่งอยู่บนรถเข็นและนอนมองเพดานในห้องนอนแทน

ถ้าไม่ใช่เพราะผู้ชายคนนั้น น้องชายของฉันคงไม่ต้องมาอยู่ในสภาพนี้!

“จิว...” น้องชายเรียกชื่อฉันแล้วจากนั้นก็เหม่อมองไปทั่วบ้าน สภาพของน้องชายฉันไม่เคยทำใจยอมรับได้สักครั้ง

“ให้คนขับรถไปส่งไหมลูก” พ่อถามไถ่คงเพราะเห็นฉันนั่งมองน้องชายอยู่นาน

“จิวกลับแท็กซี่ได้ค่ะ งั้นจิวกลับก่อนนะคะ” ฉันยกมือไหว้พ่อแม่จากนั้นก็หันมาลูบศีรษะน้องชาย

“คุณจิว!” ลูกน้องของเสี่ยเรียกฉันด้วยน้ำเสียงที่ตื่นตระหนก ฉันไม่ได้สนใจหรือพูดอะไรกับลูกน้องของเขา ฉันเดินขึ้นห้องและก็ต้องหยุดอยู่หน้าประตูเพราะลูกน้องของเสี่ยยืนคุมอยู่หน้าห้อง

และไม่นานนักประตูห้องก็ถูกเปิดออกพร้อมผู้หญิงคนหนึ่งเดินออกมาจากห้องนอนของฉัน!

ฉันถอนลมหายใจออกมาเฮือกใหญ่ ฉันรู้ได้ทันทีว่าต่อจากนี้มันจะเป็นความเจ็บปวดที่ฉันต้องได้รับทั้งคืน ฉันเดินเข้าไปในห้องที่มืดสลัวด้วยความขยะแขยง แต่ฉันไม่สามารถที่จะหนีจากสถานการณ์แบบนี้ได้

ฉันหยุดอยู่กลางห้องพร้อมกับเปลื้องเสื้อผ้าออกจากร่างกาย และไม่นานนักร่างหนาของใครคนนั้นก็เดินเข้ามาประชิดตัวและอุ้มฉันวางลงบนที่นอน เขาใช้กุญแจมือล็อคข้อมือทั้งสองข้างของฉันไว้เหนือหัว จากนั้นเขาก็เริ่มเล้าโลมด้วยความดิบเถื่อน เขาจูบตั้งแต่ใบหน้าจรดปลายเท้าของฉัน

เขาเหมือนคนหิวโหยเซ็กซ์!

และฉันโคตรสะอิดสะเอียนเวลาที่เขาเป็นแบบนี้!

ถ้าฉันไม่กลับมาวันนี้ ผู้หญิงที่นอนตรงนี้คงไม่ใช่ฉัน! ฉันคงจะซวยเองแหละที่กลับมาเจอเรื่องแบบนี้ ทั้งที่เขาเลือกทำในวันที่ฉันไม่อยู่แล้วแท้ๆ

“เจ็บ!” ฉันร้องปรามเมื่อปากหนากัดที่ยอดอกของฉันอย่างแรง แทนที่เขาจะลดละเขากลับรุนแรงมากกว่าเดิม การสอดใส่และการกระแทกเข้ากลางกายของฉันเกิดขึ้นซ้ำๆด้วยความรุนแรง เขาถาโถมความดิบเถื่อนมือข้างหนึ่งบีบหน้าอก ส่วนมืออีกข้างขยี้ที่จุดเสียวกระสันของฉัน

กว่าเซ็กซ์ดิบเถื่อนของเขาจะจบลงก็ใช้เวลาหลายชั่วโมงเขาถึงจะเสร็จสม การเสร็จช้าอาจจะเป็นเพราะฤทธิ์ของยาเสพติดที่เขาเสพเข้าร่างกาย ร่างกายของฉันมักจะโดนย่ำยีโดยไร้ความปรานีเสมอเวลาที่เขาเสพยาหนัก

หลายคนอาจจะยังไม่รู้ถึงความชั่วช้าของเขา

แต่สำหรับคนอย่างฉันรู้เรื่องชั่วๆของเขาดีเลยล่ะ

ตอนนี้เขาถอดกุญแจมือออกให้ฉัน ข้อมือฉันเป็นรอยและรู้สึกเจ็บพอสมควร หนำซ้ำเนื้อตัวยังเป็นรอยจ้ำรอยช้ำเต็มตัว

ฉันไม่น่ากลับมาในวันนี้เลย...

“ไหนว่ากลับพรุ่งนี้” เขาเอ่ยถามในขณะที่นั่งเอนตัวพิงหัวเตียงแล้วสูบบุหรี่อยู่ข้างกายฉัน

“แม่กับพ่อให้กลับวันนี้ค่ะ”

“เลิกพูดค่ะ แล้วทำเหมือนห่างเหินสักทีได้ไหม” เขาขึ้นเสียงใส่ฉัน ซึ่งถ้าเขามาอารมณ์นี้ฉันต้องยอมอ่อนลง

การยอมของฉันคือการเงียบ และเขารู้ดีว่าการเงียบของฉันคือฉันไม่ชอบใจ

“ทำยังไงเธอถึงจะรักฉัน” ผู้ชายที่ฉันเกลียดที่สุดในชีวิตเอ่ยถามขึ้น ขณะที่ฉันนอนอยู่ในอ้อมกอดของเขา หลังจากที่เขาสูบบุหรี่จนหมดมวน

“เลิกยุ่งกับมันสิ เผื่อฉันจะเกลียดนายน้อยลง” ฉันว่าด้วยน้ำเสียงราบเรียบไร้ความรู้สึก มันที่ฉันหมายถึงคือยาเสพติดที่เขามักเสพจนติดเป็นสันดาน ถึงแม้ว่าเขาไม่ได้เสพทุกวัน แต่มันก็คือสิ่งที่ฉันเกลียดพอๆกับการเกลียดเขา!

“เธอก็รู้ว่ามันเป็นไปไม่ได้” เขากระชับกอดแน่นกว่าเดิม อ้อมกอดที่เหมือนจะกักขังฉันไว้ให้อยู่กับเขาตลอดไป

“งั้นเราก็อยู่กันแบบนี้นั่นแหละ อยู่ด้วยความเกลียดชัง จำไว้ว่าฉันเกลียดนาย” ฉันว่าจบก็หลับตาลง เมื่อหนีไม่ได้ก็กล้ำกลืนฝืนทนแบบนี้แหละ อยู่ด้วยกันด้วยความขมขื่นไปเถอะ

“แต่ฉันรักเธอ” เขาจูบที่เรียวปากบางของฉัน จากนั้นการร่วมรักก็เริ่มขึ้นอีกครั้ง และคงจะจบลงตอนที่ฟ้าสว่างหรือไม่ก็ตอนที่เขาแรงหมด ฉันได้แต่นอนนิ่งไม่แสดงอารมณ์ร่วม ยังดีที่พรุ่งนี้ไม่มีเรียน ไม่งั้นฉันคงไม่มีแรง