ไม่ได้โป๊สักหน่อย

623 Words
ตอนที่ 3 ชญานนท์พาพิมพ์ชนกไปขึ้นรถหรูเปิดประทุนที่เขาจอดไว้หน้าบ้าน ร่างสูงเปิดประตูรถให้หล่อนอย่างสุภาพ พร้อมกับส่งสัญญาณให้ลูกน้องที่เฝ้าอยู่ด้านนอกเตรียมเข้าประจำที่ ก่อนที่เขาจะขับรถพาเธอออกไป ชญานนท์ขับรถไปส่งเธอยังที่หมาย ตามที่กลุ่มเพื่อน ๆ ของเธอได้นัดไว้สำหรับจัดงานเลี้ยงรุ่นในค่ำคืนนี้ เขาแอบมองหล่อนด้วยหัวใจที่หวั่นไหว เมื่อได้เห็นการแต่งตัวแบบนี้ของเธอ และเหมือนเธอจะรู้ว่าเจ้าของนัยต์ตาคมแอบชำเลืองมองอยู่ หล่อนรีบขยับกระโปรงให้เรียบร้อยก่อนที่เขาจะเดินมาเปิดประตูรถให้ พิมพ์ชนกก้าวลงจากรถ หนุ่มๆ บริเวณนั้นมองตามหล่อนจนคอแทบจะหัก และมันก็ทำให้คนพามารู้สึกหงุดหงิดใจอย่างประหลาด ‘แต่งตัวโป๊ซะขนาดนี้ จะแต่งมาอ่อยใครไม่ทราบ’ หล่อนเดินเข้ามาในโรงแรมอย่างสง่าผ่าเผย สมกับเป็นนางฟ้าบนเครื่อง แอร์สาวรีบตรงเข้าไปทักทายยังกลุ่มเพื่อน ๆ ของเธอที่ยืนจับกลุ่มคุยกันอยู่ เพื่อนสนิทของเธอคนหนึ่งแอบส่งยิ้มและโบกไม้โบกมือให้ชญานนท์อย่างเสน่หา พิมพ์ชนกที่เห็นก็เลยรีบขอตัวแล้วเดินกลับมาหาชญานนท์ที่ยืนคอยอยู่ทันที “รอฉันอยู่แถวแหละ..แล้วก็อย่าไปไหนไกลล่ะ งานเลิกเมื่อไหร่ฉันจะออกมาเอง” พิมพ์ชนกสั่งเสร็จเรียบร้อย ชญานนท์ก็กำลังจะเดินไปนั่งรอเธอยังล๊อบบี้ของโรงแรม “เบส!…ทีหลังนายห้ามมองฉันด้วยสายตาแบบนั้นอีก…เข้าใจมั้ย” พิมพ์ชนกออกคำสั่งอย่างหงุดหงิด 'คุณพิมพ์รู้ได้ยังไงว่าเราแอบมอง' “ผมไม่ได้มีเจตนาแบบนั้นครับ เพียงแค่มองว่า ชุดของคุณพิมพ์ที่ใส่วันนี้…มันดูโป๊เกินไปหน่อยก็เท่านั้น” พูดจบชญานนท์ก็หันมายักไหล่แล้วเดินจากไป “นายเบส!!!!” พิมพ์ชนกตวาดใส่ชญานนท์ไล่หลังไป อารมณ์เดือดปุด ๆ ของหล่อนทำให้ชญานนท์ต้องหันหลังมายิ้มให้อย่างยียวน ก่อนจะพูดกับเธอสั้น ๆ “ผมขอโทษคร๊าบบ..คุณพิมพ์” พูดจบชายหนุ่มก็ยิ้มกว้างให้เธอแล้วเดินจากไป ชญานนท์เดินมานั่งรอยังล๊อบบี้ใกล้ๆ และเห็นหล่อนยังยืนเขม้นเขาอยู่ที่เดิม ชายหนุ่มเจ้าของนัยตาคมอดขำเธอไม่ได้ก่อนจะทิ้งตัวลงไปบนโซฟานุ่ม แอร์สาวหรี่ตามองชญานนท์อย่างขุ่นเคือง ก่อนจะก้มลงสำรวจเรือนร่างของตัวเองอีกครั้ง “แต่งมาแค่นี้!!หาว่าเรา..โป๊!” หล่อนพึมพำเสียงเขียว แล้วเดินกระแทกส้นกลับไปยังกลุ่มเพื่อนๆ ของเธอด้วยความโมโห “หงุดหงิดอะไรมาเหรอจ๊ะ..พิมพ์” เจนจิราเพื่อนสนิทเอ่ยทักเมื่อเห็นพิมพ์ชนกเดินหน้าบูดเข้ามา “ก็นายเบสนะสิ! มาหาว่าฉันแต่งตัวโป๊” พิมพ์ชนกรีบตอบเพื่อนอย่างหงุดหงิด “เอาน่า..นายเบสอาจจะหึงเธออยู่ก็ได้..ใครจะไปรู้” เจนจิราแอบแซวเพื่อน “อย่างนายนั่นนะเหรอ!…หึ!..ไม่มีสิทธิ์แม่แต่จะหึงด้วยซ้ำ!” “เป็นฉันหน่อยไม่ได้ จะยอมให้หึงเช้าหึงเย็นเลย..ทั้งหล่อทั้งเท่ห์ออกปานนั้น” ปานระพีพูดขึ้นพร้อมกับทำท่าเคลิบเคลิ้ม และเมื่อสักครู่หล่อนก็แอบส่งยิ้มทักทายให้ชญานนท์ “ใกล้เวลาจะเริ่มแล้ว พวกเรารีบไปกันเถอะ” เจนจิราบอกกับเพื่อนทุกคน จากนั้นกลุ่มสาว ๆ ทั้งหมดหกคนจึงออกไปจากบริเวณนั้น
Free reading for new users
Scan code to download app
Facebookexpand_more
  • author-avatar
    Writer
  • chap_listContents
  • likeADD