เธอคือนางฟ้า
418 Words
ตอนที่ 2
วันนี้จิราภรโทรให้ชญานนท์ไปคอยรับส่งลูกสาวคนโตของเธอ เพราะว่าคืนนี้พิมพ์ชนกจะไปงานเลี้ยงรุ่นที่กลุ่มเพื่อน ๆ ของเธอจัดขึ้นเป็นประจำทุกปี
จิราภรเธอถูกย้ายตำแหน่งงานไปประจำอยู่ที่มหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งในจังหวัดเชียงใหม่ ด้วยความเป็นแม่เธอจึงพยายามกลับมาหาลูก ๆ ของเธอให้ได้เกือบทุกอาทิตย์ แต่ก็มีบางอาทิตย์ที่จิราภรไม่สามารถมาหาลูกๆของเธอได้
“พี่เบส!!..มาถึงเร็วจัง พี่พิมพ์ยังแต่งตัวไม่เสร็จเลยค่ะ” เจ้าหญิงตัวน้อย ที่เคยแกล้งเขาเป็นประจำเมื่อก่อน บัดนี้เธอโตเป็นสาวสะพรั่งเต็มตัวแล้ว หล่อนวิ่งหน้าตั้งมาหาเมื่อเห็นเขาเดินเข้ามาในบ้าน
“ไม่เป็นไรครับ พอดีพี่มาก่อนเวลาเอง พี่ซื้ออาหารเย็นมาแล้วนะ อยู่ในครัว”
“ขอบคุณค่ะ ดีจังเลยวันนี้พลอยจะได้ไม่เหนื่อยทำ ช่วงนี้อาจารย์ยิ่งเร่งโครงงานอยู่ด้วย”
“ใกล้จบแล้วสิ”
“ก็อีกแค่เทอมเดียวเองค่ะ”
“พลอยอยากไปเรียนไหนต่อเหรอ”
“พลอยอยากไปเรียนแพทย์ มช. จะได้อยู่ใกล้ ๆ คุณแม่”
“พี่เบส ขอให้สมหวังนะครับ”
“สาธุ” เด็กสาวยกมือไหว้ เพื่อขอให้สมพรปาก
ไม่นานนัก ระหว่างที่ชญานนท์คุยกับพลอยชมพู พี่สาวคนโตของเธอที่อยู่ในชุดสำหรับออกงานตอนกลางคืนก็เดินลงบันไดมาพอดี
ใบหน้าเรียวรูปไข่ถูกแต่งแต้มด้วยเครื่องสำอางเข้มจัดเธอดูแปลกตาไปจากเมื่อก่อนมากนัก
พิมพ์ชนกสวมชุดเดรทเกาะอกสีแดงเพลิงรัดรูปและเน้นให้เห็นถึงสัดส่วนช่วงไหล่แลเห็นผิวเนียน ราวกับจงใจให้ผู้ที่สวมใส่ดูมีเสน่ห์เย้ายวนไม่น้อย ชายกระโปรงสั้นเหนือเข่าเผยให้เห็นเรียวขางามดึงดูดใจ เนื้อผ้าชั้นดีที่ใช้ตัดเย็บ ดูระยิบระยับ น้อย ๆ เวลาโดนแสง ช่วยสร้างรัศมีและขับผิวของเธออย่างงดงาม
“สวยจังเลยค่ะพี่พิมพ์” น้องสาวคนเล็กเอ่ยปากชมพี่สาว
“ยัยแพทยังไม่กลับอีกเหรอ”
“ยังค่ะ วันนี้พี่แพทมีซ้อมเชียร์รีดเดอร์ที่มหาลัยค่ะ”
“อ่าว! แล้วพลอยจะอยู่คนเดียวได้เหรอ” พิมพ์ชนกเอ่ยถามน้องสาวด้วยความเป็นห่วง
“ได้ค่ะ พี่พิมพ์ไม่ต้องเป็นห่วงนะคะ อีกชั่วโมงเดียวพี่แพทก็กลับแล้วค่ะ”
“อืม งั้นพี่ไปก่อนนะ”
- Writer
