“เจ้าคิดเหมือนข้าหรือไม่ รองแม่ทัพเว่ย” เสวี่ยช่างเจิ้นเอ่ยถามคนสนิทของตนเอง
“ข้ากำลังคิดว่าพวกพ่อค้ากลุ่มนี้เป็นนกต่อของพวกโจรที่มาดักปล้นสินค้า รู้สึกว่าทั้งจังหวะเวลา มันประจวบเหมาะกันเกินไป เหมือนกับว่ามีการวางแผนมาแล้ว” รองแม่ทัพเว่ยเอ่ยตอบกลับมา
“แล้วช่วงนี้พวกพ่อค้านั่น ยังเข้ามาซื้อของอยู่หรือไม่”
เสวี่ยช่างเจิ้นพยักหน้ารับรู้แล้วหันไปถามเจ้าเมืองอีกครั้ง
เจ้าเมืองเซียงตงแหงนหน้าขึ้นมองเพดาน ใช้เวลาครุ่นคิด ไม่นานจึงตอบออกมาว่า
“ไม่เห็นเข้าเมืองมาราวสิบกว่าวันแล้วขอรับ ตั้งแต่ที่ข้าส่งจดหมายไปขอกำลังจากเมืองหลวง”
“เป็นไปได้ว่าพวกมันคงจะรู้ตัวแล้ว ต้องมีสายของมันอยู่ในเมืองนี้เป็นแน่ คาดว่าตอนนี้พวกมันคงตั้งทัพแล้วกระมัง”
เสวี่ยช่างเจิ้นคาดการณ์ตามสิ่งที่ได้รับฟังมาทั้งหมด
น้ำชาที่สาวใช้เอามาให้วางไว้นานจนเย็นชืด สถานการณ์หน้าสิ่วหน้าขวานเช่น ไม่มีใครมีแก่จะจิบน้ำ
