เสวี่ยช่างเจิ้นมองที่กระบะทรายสำหรับวางกลยุทธ์แล้วครุ่นคิดอยู่ครู่หนึ่งก่อนจะเอ่ยออกมา
“ข้ารู้ว่าถ้าหากพวกเราปล่อยให้พวกมันล้อมจนเสบียงหมดก็จะแย่เอาได้ แต่ตอนนี้เราแบ่งกำลังพลไม่ได้ พวกเราไม่รู้กำลังพลที่แท้จริงของพวกมัน”
จากนั้นจึงหันไปหาหัวหน้าหน่วยสอดแนมที่ยืนอยู่ด้านข้างแล้วถาม “แล้วเจ้าล่ะ ใช้เวลาสอดแนมอยู่หลายวัน ได้ความมาว่าอย่างไรบ้าง”
“กำลังพลของพวกมันจากที่ประมาณดูคร่าว ๆ ก็น่าจะหกหมื่นคนตามที่สายรายงานขอรับ ในระยะร้อยลี้ ไม่มีทัพเสริมหรือกองกำลังใด ๆ ซุ่มอยู่ ที่น่าจะช่วยพวกมันได้ แล้วก็หัวหน้ามันคือซื่อเก่อ เขาเคยเป็นหัวหน้าของกองโจรที่มาลักพาตัวจ่างกงจู่ (พระขนิษฐาของฮ่องเต้) เมื่อหลายปีก่อนขอรับ”
หัวหน้าหน่วยสอดแนมตอบแม่ทัพเสวี่ยช่างเจิ้น ตามสิ่งที่เขาได้ไปสืบข่าวมา
“ซื่อเกอผู้นี้จิตใจหยาบช้านัก ข้าจะต้องจัดการมันให้ได้”
เสวี่ยช่างเจิ้นเอ่ยออกมาอย่างจริงจัง
“ซื่อเก
