เช้าวันนี้ จ้าวเยว่ไปไม่ต้องไปคารวะฮูหยินผู้เฒ่าและเสวี่ยฮูหยิน เนื่องจากว่าเป็นคำสั่งของเสวี่ยฮูหยินให้พ่อบ้านยวนมาที่เรือนบูรพาเพื่อสอนงานให้กับจ้าวเยว่ จ้าวเยว่ยังกินอาหารเช้าไม่ทันเสร็จ พ่อบ้านยวนก็เดินยิ้มร่ามาจากด้านหน้าจวนเสียแล้ว
“ฮูหยินน้อย” พ่อบ้านยวนกล่าวทักทาย
“ท่านพ่อบ้านรอสักครู่ได้หรือไม่ ข้าเตรียมตัวใกล้จะเสร็จแล้ว” จ้าวเยว่เอ่ยบอก ในปากยังเคี้ยวอาหารอยู่
“ฮูหยินเชิญตามสบาย ไม่ต้องรีบ” พ่อบ้านยวนตอบกลับมา
กิริยาท่าทางที่แช่มช้อยเกินงามของพ่อบ้านยวน ทำให้เขาดูท่าทางเป็นมิตรมากเป็นพิเศษ เขาดูราวกับว่ารู้ใจทุกคนในจวนนี้และเป็นบุคคลที่เสวี่ยฮูหยินไว้ใจมากที่สุด ไม่ว่าจะทำอะไร คนแรกที่เสวี่ยฮูหยินเรียกใช้ ก็จะเป็นพ่อบ้านยวนเสมอ ไม่ว่างานใหญ่ งานเล็ก หรือแม้แต่งานที่ไม่มีใครอาสาทำ เขาก็จะเป็นคนรับไปทำอย่างไม่อิดออด
“พ่อบ้านยวน ท่านเข้ามาเถอะ” ผิงผิงเรียกให้พ่อบ้านยวนเข
