MIKEE:
MATAPOS KONG magpaalam sa pamilya ni Alp ay nagpahatid na ako sa terminal pabalik ng probinsya. Mabuti na lang at sinuportahan pa rin nila ang desisyon kong lumayo kasama ang anak ko.
Buong byaheng matamlay ako. Nakatanaw sa malayo at iniisip kung paano kami magsisimulang muli ng anak ko sa probinsya. Kung paano ko siya palalakihin, na walang ama. Panay ang pagtulo ng luha ko na sa ganto lang din mapupunta ang pagtitiis ko sa kanya. Paghihintay ko sa pagbabalik niya. Na kahit gustong-gusto kong buo ang pamilyang kagigisnan ng anak ko kung wala namang pakialam ang ama niya ay wala din akong magagawa.
Napapahid ako ng luha na inayos ang sarili. Sa lalim ng iniisip ko ay hindi ko namalayang nakarating na pala ang bus na sinakyan ko sa terminal kung saan ako susunduin nila tatay at
