แสนร้าย แสนรัก

ใครอีกคน

"​​สวัสดีค่ะพี่เคนมาหาอายถึงที่นี่มีอะไรหรือเปล่าค่ะ?"อายที่นั่งดูแบบชุดชั่นในคอลเลทั่นใหม่ที่ให้เพื่อนรักอย่างฟางข้าวเป็นแบบให้อย่างภูมิใจ

"ก็มีนิดหน่อยนะ คือพี่อยากคุยกับเราเรื่องนางแบบคนล่าสุดของเรา"

เคน

เป็นลูกพี่ลูกน้องของอาย อายุห่างจากอายประมาณ 2 ปี เคนเป็นเจ้าของธุระกิจโรงแรม ที่ใหญ่พอๆกับอาเทอร์ เรียกว่าเป็นคู่แข่งทางธุระกิจเบอร์1เลยก็ว่าได้

"ออ...ฟางเหรอค่ะ"

"ชื่อฟางเหรอ อืม คือพี่อยากให้เธอมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ถ่ายแบบให้โรงแรมของพี่หน่อย"

"ถ้างั้นเดี๋ยวอายให้พี่เคนคุยเองดีกว่านะค่ะ เพราะพรุ่งนี้อายกับแอลนัดฟางทานข้าวกันพอดี"อายบอก

"งั้นดีเลยครับ ถ้างั้นพรุ่งนี้เจอกันนะครับ"เคนยิ้มให้อายบางๆ

"ค่ะ เดี๋ยวอายโทรนัดพี่เคนอีกทีนะค่ะ"

"ครับ ถ้างั้นพี่ขอตัวก่อนนะ"เคนเอ่ยก่อนลุกขึ้น

"ค่ะ"

..............................

(ฮัลโหล ฟาง พรุ่งนี้อย่าลืมนัดของเรานะจ๊ะ และมีคนอยากจะคุยกับฟางเรื่องถ่ายแบบกับด้วย)

"ถ่ายแบบเหรอ ใคร?"ฟางข้าวถามอย่างสัย

(พี่เคน ลูกพี่ลูกน้องของอายเอง)อายตอบ

"อืม ก็ได้ พรุ่งนี้เจอกัน"ฟางข้าวตอบก่อนวางสาย

"พรุ่งนี้จะไปไหน?"อาเทอร์ถามขึ้นเพราะเขาเดินเข้ามาได้ยินเธอพูดโทรศัพท์พอดี

"ธุระ"ตอบแค่นั้นก่อนจะเดินเลี่ยงเข้าไปในห้องนํ้า อาเทอร์ได้แต่มองตามตาระห้อย หลายวันมานี้ฟางข้าวเฉยชากับเขามากเหลือเกิน พูดคำตอบคำ เขาไม่ชอบเลย...

​วันต่อมา

"​หายดีแล้วหรือไงถึงจะออกไปข้างนอก"อาเทอร์ถามเมื่อออกมาจากห้องนํ้าแล้ว เห็นฟางข้าวกำลังแต่งตัวเตรียมที่จะออกไปข้างนอก

"หายดีแล้วค่ะ...ฉันยังอยู่ให้คุณทรมานอีกนาน" ปากก็บอกไปอย่างนั้นแต่ในความคิดของเธอคือ...คงอยู่ให้เขาทรมานอีกไม่นานหรอก

"หึ ปากดีหนักนะ อย่าคิดว่าฉันยอมแล้วเธอจะพูดจะทำอะไร แบบนี้ใส่ฉันก็ได้นะ"อาเทอร์บีบเข้าที่ไหร่มนจนทำให้เธอรู้สึกเจ็บแต่กลับไม่แสดงท่าทางที่เจ็บปวดออกมา เพราะแค่นี้เธอก็น่าสมเพชมากพอแล้วในสายตาเขา

"นั้นแหละตัวฉัน"

"เผยธาตุแท้ออกมาแล้วสินะ ก็อย่างว่าแหละเชื้อมันคงไม่ทิ้งแถว"อาเทอร์แสยะยิ้มให้ฟางข้าวก่อนจะผลักเธอออกไม่แรงมากหนัก แต่ก็ทำให้คนตัวเล็กเซล้มลงที่นอนเพราะว่าร่างกายของเธอยังไม่แข็งแรงพอ

ฟางข้าวรวบรวมแรงทั้งหมดพยุงตัวเองลุกขึ้น ส่วนคนทำเดินหายเข้าไปในห้องแต่งตัวเรียบร้อยแล้ว

ฟางข้าวไม่อยากรบกวนคนที่บ้านเธอเลยนั่งแท็กซี่ออกมาที่ร้านอาหารแห่งหนึ่งที่เธอกับแอลและอายนัดเจอกันบ่อยๆ พอมาถึงร้านเธอก็เห็นแอลและอายแล้วก็ผู้ชายอีกคนหนึ่งนั่งรออยู่ที่โต๊ะอยู่แล้ว

"ฟางมาแล้วหรอ"อายและแอลเอ่ยทักขึ้น ส่วนเคนก็หันไปมองคนที่มาใหม่แล้วส่งยิ้มหวานชวนฝันให้ฟางข้าวได้เขินอาย

"จ๊ะ โทษทีนะที่ให้รอ ขอโทษด้วยนะค่ะ"ประโยคแรกพูดกับเพื่อนรักสองคนส่วนประโยคหลังบอกกับเคน

"ไม่เป็นไรครับ เช่นนั่งดีกว่า"เคนบอกพร้อมกับลุกขึ้นเลื่อนเก้าอี้ข้างๆตัวเองให้ฟางข้าวนั่ง

"ขอบคุณค่ะ"ฟางข้าวตอบรับก่อนจะหลังลง โดยมีเคนเลื่อนเก้าอี้ให้ พอทุกคนนั่งประจำที่ของตัวเอง อาหารก็มาเสริ์ฟ

"ฟางนี่พี่เคนนะ ส่วนคนนี้นางแบบที่พี่เคนอยากได้เป็นพรีเซ็นเตอร์ค่ะ ฟางข้าว"อายแนะนำสองคนให้รู้จักกัน

"ค่ะ ยินดีที่ได้รู้จักนะค่ะ"

"เช่นกันครับ"

"ผมว่าเราทานไปคุยไปดีกว่านะครับ เดี๋ยวอาหารเย็นหมด"แอลเอ่ยขึ้นเมื่อสองคนทำความรู้จักกันแล้ว

"ครับ ค่ะ"

จากนั้นทุกคนก็เริ่มทานข้าวและคุยกันไปด้วย

"ตอนนี้คุณฟางทำงานอะไรอยู่หรอครับ"เคนเริ่มเปิดประเด็นจากพูดคุย

"ตอนนี้ฟางไม่ได้ทำอะไรค่ะ อยู่บ้านเฉยๆ"

"ถ้างั้นสนใจมาเป็นพรีเซ็นเตอร์ให้กับโรงแรมผมไหมครับ"

"ก็น่าสนใจนะค่ะ แต่ขอฟางคิดดูก่อนได้ไหมค่ะ"

"ได้สิครับ ถ้างั้นผมขอเบอร์ติดต่อคุณฟางไว้ได้หรือเปล่าครับ?"เคนเอ่ยถามอย่างสุภาพ

"ได้สิค่ะ"ว่าจบฟางข้าวก็รับสมาร์ทโฟนเครื่องหรูที่เคนส่งให้มากดเมมเบอร์ตัวเองก่อนส่งคืนเมื่อเสร็จเรียบร้อยแล้ว

"อย่าคิดนานนะจ๊ะคุณเพื่อนด้วยท่านประธานเปลี่ยนใจเสียก่อน"อายเอ่ยแซวเพื่อน เธอมองดูก็รู้ว่าพี่เคนต้องสนใจเพื่อนเธอแน่ แต่เสียดายที่ฟางข้าวแต่งงานแล้ว

"พี่ไม่เปลี่ยนใจหรอก"เคนตอบอายแล้วส่งยิ้มให้ฟางข้าวอีกครั้ง

หลังจากทานข้าวเสร็จพวกเขาทั้ง4คนก็พากันเดินเล่นเลือกซื้อของอยู่สักพักก่อนจะกลับกันในตอนบ่ายแก่ๆ โดยที่เคนเป็นคนอาสามาส่งฟางข้าวที่บ้าน

"ขอบคุณนะค่ะที่มาส่ง"ฟางข้าวเอ่ยขอบคุณเมื่อรถจอดเทียบตัวบ้าน

"ไม่เป็นไรครับ ผมเต็มใจ"เคนตอบ

"ว่าแต่คุณอยู่ที่นี่หรอครับ"เคนถามขึ้นเพราะว่าบ้านหลังนี้เป็นบ้านของอาเทอร์คู่แข่งเบอร์1ทางธุระกิจของเขา เขาอยากรู้ว่าเธอเกี่ยวข้องอะไรกับมัน

"ใช่ค่ะ ทำไมหรอค่ะ?"

"เปล่าหรอกครับ ผมแค่ถามดู เพราะว่าผมเคยมาที่นี่แต่ไม่เคยเห็นคุณ"

"คุณเคนรู้จักอาเทอร์ด้วยหรอค่ะ"

"ครับ ก็เราทำธุระกิจเดี๋ยวกันนิครับ"

"อ่อ...คงไม่ใช่คู่แข่งกันใช่ไหมค่ะ"ฟางข้าวเอ่ยแซวอย่างยิ้มๆ

"เปล่าหรอกครับ เราสองคนเป็นเพื่อนรักกัน"เคยเป็นต่างหากล่ะ!!!

"หรอค่ะ ถ้างั้นฟางไปก่อนนะค่ะ ขับรถดีๆนะค่ะ"เธอบอกก่อนส่งยิ้มอย่างเป็นมิตรให้เคน

"ครับ"

..............................

"เพื่อนรักเลยหรอ"พอขึ้นมาบนห้องฟางข้าวก็คิดถึงคำพูดของเคน ถ้าเป็นเพื่อนรักทำไมเธอไม่เคยเห็นหรือได้ยินอาเทอร์พูดถึงเคนเลยนะ แต่ชั่งเถอะมันไม่ใช่เรื่องที่ต้องเก็บมาคิด ดีซะอีกที่เป็นเพื่อนกับอาเทอร์เพราะถ้าเธอไปทำงานให้เขาอาเทอร์คงไม่ว่าอะไร

"ยังหานางแบบไม่ได้อีกหรอห๊ะ ผมให้เวลาผมคุณตั้งอาทิตย์แต่พวกคุณกลับไม่ได้อะไรเลยเนี้ยนะ"อาเทอร์เอ่ยขึ้นเสียงดังในที่ประชุม เพราะอีกไม่กี่อาทิตย์ก็จะถึงงานเดินแบบเครื่องเพชรของเขาแล้ว อาเทอร์ไม่ได้มีแค่ธุระกิจโรงแรมแค่อย่างเดียว เขามีทั้งธุระกิจเครื่องเพชร โรงพยาบาล สถานศึกษาอีกหลายๆแห่งที่เขาเป็นเจ้าของอยู่

"คะ คือนางแบบที่เราติดต่อไปเกิดอุบัติเหตุค่ะเลยไม่สามารถมาเดินแบบได้"หัวหน้าแผนกเอ่ยบอกอย่างกล้าๆกลัวๆ

"นางแบบมันมีคนเดียวหรือไงห๊ะ ก็หาคนอื่นสิ"อาเทอร์ตวาดเสียงตอบกลับไป

"ค่ะๆ"

"เรื่องแค่นี้พวกคุณยังแก้ปัญหาเองไม่ได้ก็ลาออกไป เพราะบริษัทผมไม่ต้องการคนทำงานไม่ได้เรื่องแบบนี้"

ทุกคนต่างก้มหน้า ไม่มีใครกล้าเงยหน้ามองอาเทอร์สักคน เพราะรู้ว่าเวลาโกรธอาเทอร์น่ากลัวแค่ไหน บางครั้งแค่หายใจก็ผิดแล้วสำหรับอาเทอร์

"ผมหวังว่าทุกอย่างจะเรียบร้อย...ปิดประชุม"อาเทอร์เอ่ยบอกเสียงเย็นก่อนลุกเดินออกไปจากห้องประชุม