Chapter 21
Zoe POV
KANINA pa ako gising pero nanatili akong nakaupo sa gilid ng kama. Gazing blanky at the shadowy shapes dancing on the veranda glass door as the winds sways the branches of the trees. Habang tumutulo ang mga luha mula sa aking mga mata. Kahit ang kumurap ay hindi ko ginawa. Kung gaano ako katagal nanatili sa ganitong ayos ay hindi ko alam.
Nahihirapan ang kalooban ko na tanggapin ang sinabi sa akin ng Doctor kahapon. Para akong pinanawan ng aking kaluluwa sa katawan. Gaano ba kalaki ang kasalanan ko para parusahan niya ako ng ganito? Ano ba ang ginawa kong mali? Bakit ganito kabigat ang pagdurusang binigay niya sa akin?
Ang tanging gusto ko lang ang mahalin ako na may tumanggap sa akin. Bakit ang hirap–hirap, makamit ang kaligayahan na iyon?
Tumaas ang dalawang kamay
