Chapter 10
Zoe POV
NAGISING ako sa malakas na pagbalya sa pinto ng silid na tinutulugan ko. Hindi ko alam kung anong oras ako nakatulog kagabi. Sa sobrang sama ng aking loob ay wala akong humpay sa kakaiyak.
"Hindi ko akalaing ganito ang buhay–hacienda mo, Zoey," sarkastiskong wika ni Danica. "Aba'y tinalo mo pa ako, ah. Lahat ng mga tao rito ay abala na sa gawaing hacienda samantalang ikaw buhay reyna. H'wag kang umasta na akala mo kung sino ka purkit pinamana sa'yo ni Mama ang lahat. Kung hindi pa ako pumasok dito'y hindi ka pa magigising."
Naalimpungatang bumangon ako sa higaan. Napayuko na lamang ako at pasulyap na tiningnan ang table clock. Alas–otso na pala ng umaga hindi ko namalayan ang oras. Dala siguro ng aking pagod, lungkot at matinding hinanakit kaya tinanghali ako ng gisi
