หนึ่งเดือนผ่านไปไวเหมือนโกหก ดาวเรืองก็เริ่มปรับตัวกับบ้านหลังใหม่ และการใช้ชีวิตสามีภรรยากับเจ้าบ่าวจำเป็นได้ อะไรที่เธอพอจะทำได้ก็พยายามทำเองโดยไม่เรียกร้องหรือขอความช่วยเหลือจากแม่บ้าน หรือสาวใช้ ไม่ว่าจะเป็นงานบ้าน งานเรือน งานสวน เพื่อที่จะไม่ให้ชีวิตของเธอน่าเบื่อจนเกินไป
“โอ้ย!”
เสียงร้องที่ดังขึ้นด้วยความเจ็บปวดของหญิงสาว ทำให้คีรินทร์ที่กำลังจดจ่อกับเอกสารในมือต้องรีบวางมันลงอย่างอัตโนมัติ แล้วเดินตรงมาหาเธอทันที
“ดาวเรือง ทำอะไรระวังหน่อยสิ”
เขาดุเธอเบาๆ เมื่อเห็นมือเล็กปรากฎรอยแดงจากการโดนน้ำร้อนในแก้วกาแฟลวก ไม่ต้องเดาก็รู้ว่าเจ้าหล่อนตั้งใจจะนำมาเสิร์ฟให้กับเขาในห้องทำงาน เช่นทุกวันแทนแม่บ้านที่ขอลากลับไปเยียมบ้าน
“จะดุทำไม ก็คนมันไม่ได้ตั้งใจ”
เธอเอ่ยเสียงอ่อย พลางทำหน้ามุ่ยเมื่อโดนดุ และนั่นก็ทำให้หัวใจของคีรินทร์อ่อนยวบจนต้องเป็นฝ่ายกล่าวขอโทษเธอด้วยความรู้สึกผิด
“ข
