CHARMAINE
Ilang beses ko na muna hinayaan umihip ang malakas at malamig na hanging nanggagaling sa labas sa aking balat. Ang kabang sumisiklab sa damdamin ko ngayon ay hindi ko na mapigilan pa. Nag-uumpisa na rin manlabo ang mga mata ko dahil sa mga nagbabadyang luha nito, na kung saan ay kaunting segundo na lang ang hinihintay bago ito tuluyang bumuhos. Dulot ng pagiging taranta ko ay wala akong maisip na kahit na anong magiging dahilan kung bakit nawawala sina mama at papa sa bahay. Sinusubukan ko namang pakalmahin ang sarili ko ngunit hindi ko talaga maintindihan ang nangyayari. Alam ko sa sarili kong hindi dapat ako agad nagre-react ng ganito kasi wala pa naman akong nalalaman, pero hindi ko rin naman iyon mababalewala na lang. Na may choice naman akong maghintay na lang sa kanilang p
