CHARMAINE
Nakakrus ang kanyang mga braso sa harapan ng kanyang dibdib habang ang kanyang kaliwang paa ay walang tigil sa pagpadyak nito sa lapag. “Kailangan ko ng tulong mo,” direktang ani ko sa kanya habang ang mga mata ko ay nakikiusap sa kanya na sana ay pumayag pa rin siya sa kabila ng mga nangyari kanina sa bahay namin.
"Tara," pag-aaya niya sa akin. Tila ba'y hindi na siya nagulat sa sinabi ko at parang ako pa nga ang nabigla dahil napaka-casual ng pag-aaya ni Caleb sa akin. "'Yung kaibigan mo, hindi mo ba aayain?" tanong niya bago siya nag-umpisang lumakad na siyang sinabayan ko lang. Agad naman din siyang huminto nung nakatapat na kami sa aming bahay.
Nawala ang kabang nadarama ko dahil alam kong narito na mismo sa harapan ko si Caleb at may tutulong na sa akin sa paghahanap kin
