GÜNÜMÜZ / Cemre
Bugün Aslan’ın ölüm yıldönümüydü. Gözümde yaşlarla gökyüzüne baktım. Onu benden Poyraz almıştı. Beni ayakta tutan ise oğlumuzdu.
Poyraz hem Zehir Ali’ye hem Aslan’a kıymıştı… Ona olan nefretim her gün daha da artıyordu. Zehir Ali bizim için kendini feda etmişti ama Poyraz’ın bu kadar acımasız olacağını hiçbirimiz düşünemedik.
Oğlumun adını ise Ali Aslan koydum. Ama kimlikte adını Yakut koymuştu. Oğluma Ali Aslan dememe bile kızıyordu.
Ali Aslan’a baktım. Umut dolu ışıltılarla yüzüme bakarken ona hem anne hem de baba olmaktan başka çarem yoktu.
Zamanın saramayacağı acılar vardı. Oğluma bakarken acımın bir ömür yüreğimde taze kalacağını biliyordum. Kabuk tutmayacak bir yaraydı benim ki… Ne yaparsam yapayım hiçbir şekilde Aslan’ın yeri dolmayacak, bundan eminim.
Poy
