1 YIL ÖNCE / İzmir
Cemre
Hera ile birlikte bahçede yürüyüş yaparken hayatımın en büyük acılarından birini yaşayacağımı bilmiyordum. Annemi kaybettikten sonra daha kötü ne olabilir diyordum. Bir evlat olarak yetim kalmanın acısını bilirken bebeğimin yetim kalması bu hayatta başıma gelebilecek en kötü şeydi.
Mahir başı önünde yanımıza geldi. “Cemre, sana söylemem gereken bir şey var. Ama önce eve dönelim,” dedi.
“Kötü bir şey mi oldu? Aslan… Aslan iyi mi?”
Susuyordu. O sustukça benim içimdeki endişe kat kat artıyordu. Poyraz, Aslan’ı yakaladıysa… Ama hayır onun gücü Aslan’a yetmez.
Mahir koluma girip sükunetle “Hadi benimle gel,” dedi.
Salona girdiğimizde bir doktor gördüm. Boynundaki steteskopu çıkarıp eline aldı.
“Ne oluyor Mahir?” diye sordu Hera. “Çocuklar mı hastalandı?”
“A
