สูตรรักฉบับคนเถื่อน

สูตรรักฉบับคนเถื่อน | 10

๑๐

"...แต่งงาน?" มุมปากหนาแสยะยิ้มออกมาเบาๆ ดวงตาคมกริบแข็งกร้าว พยายามแค่ไหนที่จะควบคุมอารมณ์ที่มันกำลังจะเดือดพล่าน

"ค่ะ น้ำกำลังจะแต่งงาน"

"คิดว่าเฮียจะยอมให้มันเป็นแบบนั้นเหรอ อย่าประชดประชันกันแบบนี้ได้ไหมน้ำเฮียขอร้อง เธอรู้ ว่าเฮียไม่ยอมแบบนั้นแน่"

"แต่เฮียไฟเป็นแค่แฟน เฮียไม่มีสิทธิ์มาบงการชีวิตของน้ำแบบนั้น มันดีไม่ใช่เหรอที่น้ำเลือกที่จะบอกตรงๆ"

"เฮียควรโอเคกับการถูกบอกเลิกตรงๆ งั้นเหรอ"

"กลัวว่าจะเสียหน้าที่ถูกบอกเลิกหรือเปล่าคะ ถ้าเป็นแบบนั้นเฮียบอกเลิกน้ำก่อนก็ได้นะ"

"น้ำ!" อัคนีหลุดน้ำเสียงแข็งกร้าว ดวงตาคมกริบจ้องเขม็ง กรามบดเข้าหากันด้วยความไม่พอใจ

"น้ำอยากเลิก เฮียไฟช่วยเลิกกับน้ำ ช่วยเคารพการตัดสินใจของน้ำได้ไหมคะ"

"เพราะเธอกำลังจะแต่งงานงั้นเหรอ ใครคือคนที่เธอจะแต่งกับมัน รักมันมากเหรอถึงเลือกที่จะแต่งงานกับมัน!"

"น้ำมีเหตุผลของน้ำ ในเมื่อตัวของเฮียไฟเองก็ยังไม่พร้อมที่จะหยุด ยังรักสนุกอยู่ มันดีที่สุดไม่ใช่เหรอที่เราจะเลิกกัน"

"ผู้หญิงที่อยู่หน้าห้องเมื่อกี้ ในตอนนี้ไม่มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับเฮียแล้วทั้งนั้น เฮียต้องการเลิกนานแล้ว แล้วก็จบไปนานแล้ว ผู้หญิงคนนั้นแค่ไม่ยอมจบ ซึ่งความต้องการของเธอไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องใดๆ กับเฮียเลย"

"พรุ่งนี้เฮียเองก็จะไปหาเธอไม่ใช่เหรอ อย่าโกหกอีกเลยค่ะ น้ำเชื่อว่าเราไปกันไม่ได้จริงๆ"

"ยังไงก็จะเลิกให้ได้?"

"ค่ะ น้ำ... อื้อออ~" ไม่ได้รอให้จบประโยคมือหนารั้งคนตัวเล็กเข้าสู่อ้อมกอด ริมฝีปากร้อนประกบทาบทับตามลงไปทันที ปากบางบดขยี้กลีบปากนุ่มซ้ำๆ มือหนากระชากชุดที่หญิงสาวสวมใส่หมายจะดึงออกจากตัวอย่างแรง

แคว่กกก~

"อื้ออออ~" มือเรียวฟาดลงบนท่อนแกร่งซ้ำๆ คนที่ประกบจูบอย่างอุกอาจกำลังแย่งชิงลมหายใจของเธอจนเริ่มหายใจไม่ทัน ลิ้นสากสอดเข้าไปในโพรงปากบาง ตวัดเกี่ยวพันลิ้นเล็กซ้ำๆ มือหนาเองก็เลื่อนมาบีบเคล้นที่สะโพกกลมกลึงอย่างแรง

"อื้อออออ~ เฮือก" คนตัวเล็กรีบไขว่คว้าเอาอากาศเข้ามาหายใจเมื่อคนตัวโตยอมปล่อยเธอให้เป็นอิสระ แต่ทว่า น้ำตาเม็ดโตก็ไหลพราก เมื่อต่อจากนั้นเขาก็กระชากตัวเธอไปที่เตียงอย่างแรง

"เฮียไฟ อย่าทำกับน้ำแบบนี้..."

"ต้องเป็นผู้หญิงของเฮียก่อนหรือเปล่า เธอถึงจะไม่กล้าพูดคำว่าเลิกออกมา"

หมับ~

"อื้อออ~ อย่าทำแบบนี้นะน้ำขอร้อง"

"ไม่เคยมีใครบอกเลิกเฮียก่อนทั้งนั้น"

"อื้อออ~" ร่างสูงโปร่งที่ตามมาคร่อมทับประกบปากลงบนปากอวบอิ่มอีกครั้ง คราวนี้เขาพยายามปลดบลา พยายามปลดกระดุมกางเกงที่เธอสวมใส่ ริมฝีปากร้อนประกบดูดไปตามลำคอระหงจนแดงช้ำ เขาตามจีบเธอมาตั้งนาน เขาไม่ยอมให้ทุกอย่างมันพังเพียงเพราะเธอเห็นผู้หญิงที่เขาไม่ได้จริงจังตั้งแต่ต้นมาหาเขาที่ห้องอย่างแน่นอน และเชื่อว่าเรื่องแต่งงานที่เธอพูดถึงเธอเพียงแค่สร้างมันขึ้นมาเท่านั้นเอง

น้ำใจไม่มีทางรักใครนอกจากเขา เขาเชื่อหมดใจ ผู้หญิงคนนี้รักเขาและลืมเขาไม่ได้ การเข้าหาของเขาที่ไม่เคยทุ่มเทเท่าใครมาก่อน เชื่อว่ามันทำให้ผู้หญิงคนนี้ยังไงซะก็ไม่มีทางไปไหนรอด

"แตะต้องผู้หญิงคนอื่นทั้งที่เราคบกันอยู่ ไม่ทุเรศเกินไปหน่อยเหรอที่จะยื้อให้ผู้หญิงอีกคนทนอยู่กับตัวเอง!" เสียงตวาดก้องเพราะหมดความอดทนทำให้ชายหนุ่มหยุดชะงักทันที เขาเงยหน้ามองหญิงสาวที่อยู่ใต้ร่าง น้ำตาของเธอที่ไหลลงมาอาบแก้มทั้งสองข้างพาลพาหัวใจแกร่งกระตุกวูบ ดวงตากลมโตมองเขาด้วยความผิดหวัง และ เกลียดชัง

"เฮียไม่เคยตามใคร และให้โอกาสใครอย่างเธอมาก่อนนะน้ำ ถ้าเธออยากจะเลิกนัก ถ้าโกรธเพราะสิ่งที่เห็นนัก เราจะเลิกกันก่อนก็ได้ เฮียเข้าใจว่าผู้หญิงโกรธง่าย บางครั้งก็โกรธจนไม่คิดที่จะยอมฟังอะไรเลย เฮียไม่ได้อยากเลิกกับเธอนะ ยืนยันว่าตอนนี้ยังคิดที่จะให้โอกาสเธอเปลี่ยนใจ"

"น้ำไม่เปลี่ยนใจ" ชายหนุ่มดันลิ้นกับกระพุ้งแก้มอย่างหงุดหงิด สุดท้ายเขาก็ยอมผละตัวออก พร้อมกับการดันกายลุกขึ้นยืนจนเต็มความสูง

"ถือว่าเฮียถามเธอไปแล้ว ถ้าไม่คิดที่จะเปลี่ยนใจ บอกไว้ก่อนเลยนะว่าถ้าหากคิดที่จะกลับมา รอคิวหน่อยนะ เพราะคนที่รอแทนที่เธอเพียบเลย" เพราะความเสียหน้า หงุดหงิดกับสถานการณ์ตรงหน้าส่งผลให้อัคนีหลุดคำพูดแบบนี้ออกมา เชื่อว่าผู้หญิงทุกคนแม้กระทั่งตัวของน้ำใจเอง มีลวดลาย มีมารยาหญิงเหมือนกับผู้หญิงคนอื่นๆ ทั่วไป พอไม่พอใจก็เลือกที่จะพูดคำว่าเลิก เรียกร้องความสนใจให้ผู้ชายเป็นฝ่ายตามบ้าง ซึ่งที่ผ่านมาเขาไม่ใช่คนแบบนั้น และไม่มีวันจะเป็นด้วย

ขายาวมั่นคงภายใต้กางเกงยีนส์แบรนด์ดังก้าวฉับออกจากห้องนอน ไม่ลืมที่จะคว้าบุหรี่แล้วตรงไปยังระเบียงห้อง จุดบุหรี่ขึ้นสูบ โดยไม่สนใจว่าสาเหตุที่เขาต้องห่างบุหรี่มาแล้วพักหนึ่ง เป็นเพราะหญิงสาวที่อยู่ในห้องนอนเป็นสาเหตุหลัก

ความหงุดหงิดยิ่งถาโถมเข้าใส่เมื่อคนตัวเล็กหยัดกายลุกขึ้นจากเตียงกว้างทันทีที่เธอได้รับอิสรภาพ มือเรียวรวบสาบเสื้อเข้าหากันคว้ากระเป๋าสะพายข้างที่ตกอยู่บนพื้นขึ้นมาสะพายอย่างเก่า แว๊บหนึ่งที่เห็นเธอใช้หลังมือเช็ดน้ำตา วินาทีต่อมาขาสวยก็ก้าวออกไปจากห้องของเขาทันที

"บ้าเอ้ย!" อัคนีทิ้งบุหรี่ลงพื้นอย่างหงุดหงิด นึกถึงแรงฉีกกระชากของเสื้อทำให้คิดขึ้นมาได้ว่า เขาไม่ควรปล่อยเธอออกไปแบบนั้น อย่างน้อยๆ เขาอาจจะเป็นสาเหตุที่ทำให้เธอได้รับอันตราย

"นี่น่ะเหรอ ผู้หญิงในสต็อกคนใหม่ของพี่ไฟ!" น้ำใจชะงักกึก ดวงตากลมโตที่มีน้ำตาหล่อเลี้ยงอยู่ในตาตวัดขึ้นมองสบตากับหญิงสาวที่อยู่ตรงหน้า พบรอยยิ้มเหยียดหยามผุดขึ้นบนมุมปากบาง ดวงตาที่เต็มเปี่ยมไปด้วยความริษยามองเธออย่างเกลียดชัง

"ถอยด้วย นี่มันเป็นทางเดิน ฉันต้องการเดินออกไปข้างหน้า"

"พี่ไฟเฉดหัวมาล่ะสิ สาเหตุเพราะเธออาจจะไม่ได้เด็ดดวงอะไรพอที่จะมัดใจคนอย่างพี่ไฟได้"

"เราเป็นผู้หญิงด้วยกัน เธอคงไม่ชอบหรอกมั้งหากมีใครสักคนมาพูดกับเธอ แบบเดียวกับที่เธอกำลังพูดกับฉัน"

"หึ สมน้ำหน้านะ ที่สุดท้ายแล้วเธอก็ถูกเฉดหัวทิ้งออกมา" น้ำใจถอนหายใจอย่างเบื่อหน่าย เธอจำผู้หญิงคนนี้ได้ คนที่ไปโผล่หน้าห้องที่เธอเพื่อจะก้าวขาออกมาได้ไม่นาน รู้ว่าเธอคนนี้อาจจะเคยมีความสัมพันธ์กับผู้ชายเพียงคนเดียวที่เธอเคยคบหา สุดท้ายก็เผลอคิดไปว่า เขาอาจจะยังไม่ได้เลิกกันผู้หญิงถึงตามมาหวงและดูถูก ซ้ำยังไม่ไว้หน้าเธอแบบนี้

"กากว่ะ จะเดินหนีงั้นเหรอ" แขนเรียวถูกกระชาก ไม่ทันได้ตั้งตัวด้วยซ้ำฝ่ามือบางก็ฟาดลงมาบนใบหน้าของเธอเต็มแรง

เพี๊ยะ!

"โทษฐานที่แกมายุ่งกับผัวฉัน!"

"หนูดี!" เสียงเรียกจากทางด้านหลังส่งผลให้หนูดีปล่อยมือจากน้ำใจทันที ใบหน้าสวยสลดลงอย่างเห็นได้ชัด แค่จะรอดูหน้าผู้หญิงคนใหม่ของผู้ชายที่เธอหมายปอง ไม่คิดว่าเขาจะตามมาเห็นการกระทำของเธอซึ่งเธอปกปิดไม่เคยให้เขาเห็นมุมแบบนี้ของเธอเลย

"พะ พี่ไฟ"

"เธอยังไม่กลับเหรอ?" ดวงตากลมโตสั่นระริก มองคนตัวสูงโดดเด่นที่กำลังก้าวขาเข้ามาหาด้วยความร้อนใจ

"คะ คือว่านะ หนู หนูดี..."

"วันนี้ว่างหรือเปล่า ฉันเหงา ไม่มีเพื่อนนอน!" ดวงตาคมกริบมองเลยไปยังหญิงสาวอีกคนที่ยืนซ้อนหลังหนูดี เธอวางมือทาบใบหน้าตรงที่ถูกตบ ดวงตากลมโตใสแป๋วมีเสน่ห์นั่นยังมีน้ำใสๆ หล่อเลี้ยงอยู่ในนั้น ไม่รู้ว่าเป็นเพราะเธอยังไม่หยุดร้อง หรือมันไหลออกมาใหม่ แต่สุดท้ายแล้วเธอเลือกที่จะก้มหน้าลง แล้วหมุนตัวเดินจากไป