รู้ถึงแผนการเด็ด
1200 Words
ตอนที่ 11
“ผมจำเป็นต้องเด็ดขาด ไม่เด็ดขาดปกครองคนไม่ได้ ไม่ว่าเมียหรือนางบำเรอ น้องหรือญาติ ใครก็ตาม” หนุ่มหล่อชี้แจงบอกมารดา
“ย่ะ ฉันเชื่อ พ่อมหาจำเริญว่าแกเก่ง” คุณพิณอำพันพูดประชดใส่บุตรชาย เขาหันมาทางมารดา
“คุณแม่ก็เหมือนกันนะ ผมบอกไว้เลยนะว่าอย่าให้ท้ายมันจนเคยตัว งั้นผมจะไม่รับผิดชอบ ผมจะสั่งสอนมันด้วยวิธีการของผมนี่แหละ อยากให้คุณแม่แค่นั่งอยู่เฉยๆ ถ้าจะเป็นไปได้ ช่วยอบรมมันในทางที่ดีหน่อยปะไรครับ สมองมันจะได้จดจำในสิ่งที่ดีๆ เหมือนคุณแม่เคยบอกผม”
นางเข้าใจ อลัมสมองช้าไม่ฉลาดเอาเสียเลย เฉื่อย แต่อย่างนี้แหละเป็นที่สงสารของนาง เพราะยังไงก็หลานสามี ลงท้ายเขาชื่นชมมารดาด้วย
“เหมือนอย่างที่แม่เลี้ยงกบิณฑ์มาใช่ไหม”
“ครับ” เขาพยักหน้า
“คุณแม่มีอะไรกับผมไหม?” เขาเอ่ยกับมารดาว่าท่านยังมีธุระกับเขาไหม คุณพิณอำพันส่ายหน้า
“ไม่หรอก แม่มาเยี่ยมบริษัทเฉยๆ เดี๋ยวก็กลับ” คุณพิณอำพันพูดต่อ
“นี่ แกบอกแม่มาซิ ตอนนี้แกให้นางบำเรอของแกทำงานที่ไหน แม่จะไปแกล้งมัน” เขาชะงักไปครู่ก่อนตอบกลับไป
“แล้วอย่ากลัวนางบำเรอของผมแกล้งตอบมานะครับคุณแม่ ผมไม่รับประกันเหมือนกัน”
“เอ๊ะ แกนี่” คุณพิณอำพันว่าใส่ลูกชาย
“เรื่องของแม่กับผู้หญิงคนนั้น แกตามมายุ่งด้วยหรือ”
เขาเงียบกริบทันที เข้าใจความรู้สึกของคุณพิณอำพันที่ต้องฟาดฟันกับเลื่อมลนิน
“อยู่ที่ไหน แกบอกมา”
“ผมให้ไปเป็นพนักงานบัญชี เธอต้องการอย่างนั้น”
“ดี แต่ว่าพนักงานบัญชี แม่ว่าจะดีเกินไปนะ ทำไมไม่ให้เป็นลูกจ้างเลยล่ะ ให้มันทำงานหนักงกๆ เงิ่นๆ มันบอกแม่ว่าจะทนไม่ยอมเกี่ยง” เขาไม่นึกว่ามารดาของเขาจะทำอะไรรุนแรงกับเลื่อมลนินอย่างนั้น
“คุณแม่ครับ ตำแหน่งนี้เหมาะสมกับเลื่อมลนินที่สุดแล้ว” เขาตอบมารดาเสียงแข็งหน่อยๆ จนคุณพิณอำพันรามือไม่ว่าอะไร
“งั้นก็แล้วแต่แก ให้มันทำงานหนักจนทนไม่ได้เลยยิ่งดี แม่จะไปหานังเลื่อมลนิน ไปดูมัน ไปแกล้งมัน”
คุณพิณอำพันว่าอย่างนั้นตามตรงต่อหน้าบุตรชายคนเดียว เขาครางโหยออกมา มารดาของเขา นี่ท่านคิดทำอะไรของท่านนี่ รู้สึกว่าจะขำ แต่ขำขื่น ขำไม่ออก ที่คุณแม่ของเขายังอยากหาเรื่องเลื่อมลนิน
“อุ๊ย สวัสดีค่ะคุณนาย” เลื่อมลนินเห็นก่อน หญิงสาวเอ่ยทักทันทีด้วยสีหน้าเหยียดหยันตาจับจ้อง เมื่อเห็นร่างของคุณพิณอำพันกระหยิ่มยิ้มมองอย่างจงชังรังเกียจเต็มประดา
“มีอะไรให้สะใภ้ชิงชังรังเกียจรับใช้หรือเปล่าคะ คุณแม่ผัวขา”
“ต๊าย หล่อนนี่มันหน้าด้านพูดไม่รู้จักจำ ใครใช้ให้หล่อนสะเออะมาเป็นเมียลูกชายของฉันล่ะยะ ตำแหน่งหล่อนน่ะเกินสะใภ้ที่ฉันจะรับได้ มันสูงเกินไป”
คุณพิณอำพันกระแทกเสียงเอ่ยเย้ยหยันทำปากทำตาลอยไปลอยมา
“อ้อ งั้นตำแหน่งนางบำเรอสิคะ ตำแหน่งเดิมตำแหน่งเดียวที่คู่ควรกับดิฉัน”
“ย่ะ จำใส่กะโหลกของหล่อนด้วย ฉันให้หล่อนได้แค่นี้ตำแหน่งเดียวล่ะ แถมท้ายผู้หญิงหากินให้ด้วย”
“อุ๊ยตาย ตำแหน่งผู้หญิงหากินได้ยังไงคะ ไม่ได้หาหรอก แต่ว่าลูกชายคุณนายกับคุณนายยัดเยียดให้เป็นไม่ใช่หรือคะ แหม แต่ว่าเป็นผู้หญิงหากินอย่างนี้แล้วสามารถหาเกาะผัวรวยๆ ผู้ชายรวยเป็นอาหารได้นี่ ก็ถือว่าดีที่สุดแล้วล่ะค่ะ โชคดีเป็นบ้าเลยคุณนาย ที่ลูกชายของใครไม่รู้ตาถั่วมาเลือกผู้หญิงอย่างดิฉัน แหม ต้องยอมรับนะคะในฝีมือชั้นเซียนของเขา” หล่อนกระแทกแดกดันคุณพิณอำพันกลับไป จนนางสะอึกสีหน้าแค้นเคือง เลื่อมลนินก็จ้องยิ้มอย่างไม่สะทกสะเทือน
“โอ๊ย ฉันไม่อยากจะพูดกับผู้หญิงอย่างหล่อน มันหน้าหนา”
“อ้อ หนาอยู่แล้วค่ะ ถ้าไม่หนาจะหาผัวได้เร็วหรือคะ”
“นี่ฉันอยากจะถามหล่อนแค่คำเดียว ฉันอยากจะมาถามแค่ว่า ผู้หญิงอย่างหล่อนนี่ผ่านการมีผัวครั้งที่เท่าไหร่แล้วไม่ทราบยะ”
“อุ๊ย ครั้งที่สิบแล้วนะคะ ลูกชายคุณนายอาจจะเป็นคนที่สิบเอ็ดก็ได้ ก็กระไรล่ะคะ นางบำเรออย่างดิฉันจะทำอย่างนี้มันก็ไม่แปลก ว่าแต่คุณนายล่ะคะเคยทำบ้างหรือเปล่า?”
“นี่หล่อนไม่ต้องมาลามฉัน” คุณพิณอำพันเสียงแข็งกร้าวเลย
“แหม ปากคอเราะรายจริงๆ ผู้หญิงชั้นต่ำอย่างหล่อนนี่ ถ้าจะไม่มีเชื้อผู้ดีเลยสิ อ้อ แม่ของหล่อน เลื่อมลายวัลย์เป็นผู้ดีไม่ใช่หรือ ทำไมสอนลูกเหมือนไพร่”
“กรุณาอย่ามาลากมารดาของดิฉันไปเกี่ยวด้วยค่ะคุณนาย เพราะไม่เกี่ยวกันเลย”
“เกี่ยวสิเกี่ยว เพราะหล่อนเป็นลูกของมัน”
“อ้อ เลยตามมาแค้นเคืองถึงลูกใช่ไหมคะ”
“พ่อหล่อนมันเลว ชั่วช้า”
“อุ๊ย ทำอย่างกับว่าคุณนายดีเลิศประเสริฐศรีอย่างนั้นล่ะค่ะ ผู้ดีอย่างคุณนายเขาเรียกว่าผู้ดีปากตลาด”
“แกด่าฉัน”
“แน่ใจนะคะว่าแปลออกมาเป็นคำด่า”
“นัง...นังเลื่อมลนิน แก...แก...” นางชี้หน้าใส่หญิงสาว เลื่อมลนินไหวไหล่ไม่แคร์
“ฝากไว้ก่อนเถอะนังตัวแสบ” นางสั่นเทิ้มไปทั้งร่าง จนต้องรีบหายาลมมาอุดจมูก ไม่งั้นจะพ่ายแพ้พิษภัยเชื้อโรคน่ารังเกียจของเลื่อมลนิน
“อย่าลืมกลับมาเอาด้วยนะคะ ดิฉันไม่อยากรับฝากของใครนานๆ เพราะกลัวบูด แล้วมันเสียรสชาติค่ะคุณนาย”
หล่อนกระแทกแดกดันจนคุณนายพิณอำพันกระแทกเท้าจากไป ด้วยสีหน้าโกรธหัวฟัดหัวเหวี่ยงที่ถูกหญิงสาวคราวลูกคราวหลานเราะร้ายตีฝีปากเก่งไม่ยอมหยุด จนนางต้องขอถอยทัพกลับไปก่อน เป็นฝ่ายหาเรื่องระรานเลื่อมลนินแท้ๆ แต่กลับถูกนังผู้หญิงตัวร้ายคนนี้ระรานย้อนเกล็ดหล่อนกลับมา
คุณพิณอำพันจึงหน้าบึ้งตึงเหมือนไปถูกรังแตนต่อยเป็นพันเป็นหมื่นตัว เพราะหน้าบึ้ง เชิด ไม่รับแขก ไม่ทักไม่พูดจากับใคร เอาแต่ก้าวเร็วๆ ออกไปจากที่ตรงนั้น ซึ่งเลื่อมลนินมองตามหลังด้วยความรู้สึกที่เคืองแค้น ไม่ใช่สะใจ หล่อนไม่จำเป็นต้องทำเพื่อความสะใจ ถ้าคิดอย่างนี้แล้วรู้สึกหล่อนอยากจะเอาชนะคุณพิณอำพันด้วยวิธีที่ถูกต้องเท่านั้นเอง
เสียงปรบมือดังให้หล่อนอยู่ใกล้ๆ หล่อนตกใจ ว่าที่แท้เป็นใครซุ่มอยู่ อลัมแอบหัวเราะคิกคักคนเดียวที่ป้าของเขาถูกหญิงสาวผู้นี้เล่นงานจนโกยแน่บ เพิ่งได้มาเข้าใจว่าหล่อนมีฐานะเป็นว่าที่พี่สะใภ้ แต่เป็นนางบำเรอของพี่ชาย แสดงว่าพี่ชายของเขาซื้อหล่อนมาด้วยเงินล่ะสิ เขาคิด
- Writer
