สถานะหลงเด็ก

ตอนที่ 5

ว่านนั่งลงบนเตียงแล้วหยิบโทรศัพท์หลินขึ้นมาแอบดูด้วยความอยากรู้ว่าเธอคุยกับใครบ้างแล้วนัดอาทิตย์หน้าละมีใครไปบ้างโดยเฉพาะเพื่อนผู้ชายที่เริ่มน่าสงสัยมากขึ้นทุกวัน

ข้อความส่วนใหญ่ก็คุยเล่นตามประสาวัยรุ่นธรรมดามีบ่นเรื่องเรียนเรื่องเที่ยวและเรื่องผู้ชายบ้าง เขาอ่านดูช้าๆทีละรายชื่อจนมาถึงข้อความที่ยังไม่ได้เปิดอ่านแต่ดูหน้าโปร์ไฟล์แล้วไอ้นี่มันกำลังคุยกับหลินอยู่แถมยังมีคนเชียร์ให้คบกันอีกด้วย

"เด็กเหี้ย!" ถ้าไม่รักก็อาจจะกลายเป็นเกลียดเลยก็ได้เพราะดูสิ่งที่เธอทำกับเขาสิใครจะรับได้

เขาว่างโทรศัพท์เธอไว้แบบเดิมแล้วแกล้งทำเป็นดูหนังจนที่นอนยวบลงตามน้ำหนักของหลินแล้วกลิ่นหอมอ่อนจากผิวเธอทำให้อยากจะซุกไซ้แล้วขังเธอไว้ให้มีเพียงแค่เขาคนเดียวที่ได้เฉยชมและเป็นคนเดียวที่เธอรัก

"ไปอาบน้ำได้แล้ว" เธอล้มตัวลงนอนข้างแล้วตะแคงเท้าคางมองคนที่ดูหนัง

"กินข้าวเลยไหม กินเสร็จเสี่ยค่อยอาบน้ำก็ได้" ปรกติเขาอาบน้ำประมาณยี่สิบนาทีถึงครึ่งชั่วโมงซึ่งเธอคงจะรอนานแน่ดังนั้นกินเลยก็ดีจะได้อาบน้ำแล้วนอนเล่นต่อเลย

"หลินเคยขัดใจเสี่ยว่านด้วยเหรอ?" พูดได้เลยว่าไม่มีสักครั้งที่จะขัดใจเขานะไม่ว่าจะบอกให้ทำอะไรบอกให้โทรหาตอนไหนหรือแม้แต่ไม่พอใจที่เธอสนใจคนอื่นมากกว่า เธอยกให้เขาเป็นคนพิเศษจนบางครั้งก็ยังงงเหมือนกันว่าทำไมถึงต้องทำขนาดนี้ด้วยในเมื่อเราไม่ได้เป็นอะไรกัน

เสี่ยว่านเป็นผู้ชายที่เธอเดาใจไม่ค่อยถูกเท่าไรแล้วยังหายออกจากชีวิตบ่อยมากถึงจะเป็นแค่ช่วงระยะเวลาสั้นๆแต่ก็เล่นเอาใจเสียเลยนะ ครั้งก่อนเขาหายไปเดือนครึ่งไม่ตอบข้อความไม่รับสายไม่ติดต่ออะไรทั้งนั้นแล้วอยู่ดีๆก็โผล่มารับที่มหาลัยเล่นเอาเธองงมากแต่ก็ดีใจนะ

แต่นั่นไม่ใช่ครั้งแรกที่เขาเป็นแบบนี้!

เสี่ยว่านคงจะมีผู้หญิงรายล้อมอยู่แล้วดูจากไลฟ์สไตล์สายเปย์สายปาร์ตี้และเที่ยวกับแก็งเพื่อนที่จัดว่าหน้าตาดีระดับสิบโปรไฟล์ดีเลิศจนเกินเอือมมือถึงแต่ก็ไม่คิดว่าเขาจะสนใจจริงจังคนอย่างเธอ

เขาชอบมาทำให้รู้สึกใจสั่นแต่ก็ไม่เคยพูดถึงความรู้สึกเลยแล้วแบบนี้ใครจะกล้าบอกความจริงในใจละว่ารักเขาขนาดไหน

ที่ผ่านมาเธอคุยกับผู้ชายคนอื่นก็เพราะอยากจะตัดใจแล้วเริ่มต้นกับคนที่เหมาะสมกับตัวเองมากกว่าแต่ใครจะคิดว่าเขาจะมีผลกับหัวใจขนาดนี้ เพียงแค่เสี่ยว่านกลับมาเธอก็พร้อมบอกเลิกทุกคนเพื่อเขาคนเดียวแล้วต่อให้ต้องอยู่ในสถานะอะไรก็ยอมหมดแค่ได้มีเขาอยู่แบบนี้

พี่น้องแค่ชื่อสถานะที่บิดเบี้ยวของเรา!

อาหารเย็นวันนี้อร่อยเพราะผู้ชายที่นั่งข้างกันรึเปล่าก็ไม่แน่ใจนะ เธอเห็นเขาสั่งอาหารจากร้านนี้บ่อยมากคงจะเป็นร้านประจำด้วยละมั้งแล้วยังจัดส่งให้ไวมากอีกด้วยคล้ายว่าลัดคิวให้ลูกค้าคนพิเศษ

"กินเบียร์ได้ไหม?"

"อยู่ในตู้เย็นน่ะเสี่ยจะไปอาบน้ำก่อน"

"เสี่ยว่านออกมาหลินคงจะเมาพอดี"

"ก็ดีจะได้หลับเร็วๆแล้วพรุ่งนี้ไปเรียนกี่โมง?"

"เช้าอีกแล้วแต่ตอนบ่ายมีสอบเก็บคะแนนนิดหน่อย เสี่ยว่านจะมารับเหรอ?"

"อื้ม พรุ่งนี้ว่าง"

"แล้วไหนว่างานยุ่งไง?"

"ก็...ว่างวันเดียวไงหรือไม่อยากให้ไปรับเสี่ยจะได้ไปเที่ยวกับเพื่อนแทน?"

"มารับสิ!" ใครจะปฏิเสธได้ลงคอเล่าคนอยากอยู่ด้วยขนาดนี้แต่ไม่รู้ว่าจะแสดงออกได้แค่ไหนต่างหาก

ว่านยิ้มกว้างส่ายหน้าเล็กน้อยเพราะหลินหลบตาทั้งที่เขายังไม่ได้ทำอะไรเลยแค่พูดเหมือนขู่ว่าจะไปเที่ยวกับแก็งเพื่อนที่มีดีแค่หน้าตาส่วนสันดานนั้นเหี้ยหมดทุกคน

เขาก็เป็นหนึ่งในคนเหี้ยพวกนั้นเหมือนกันแต่เหมือนเป็นคนมีกรรมหนักมาก แบบว่าเคยทำกับคนอื่นเขาไว้เยอะเลยมาตกอยู่ในความสัมพันธ์ที่ซับซ้อนน่าอึดอัดแบบนี้ไง

จะหวงก็เต็มที่ไม่ได้เพราะสิทธิ์ไม่มี!

สถานะพี่ชายที่อยากจะเยน้องสาวจนทนไม่ไหวแล้ว!!

เขาเดินไปลูบหัวหลินเบาๆเธอก็ซบเข้าที่หน้าท้องมือเล็กก็ยกขึ้นมากอดเอวอ้อนเหมือนเด็กน้อยคนหนึ่งก่อนจะเงยหน้ามองกันตาแป๋วยิ้มกว้างเชียว

ทำไมถึงน่ารักมาขนาดนี้วะ!

"เมาได้แต่พรุ่งนี้อย่าตื่นสายนะเพราะเสี่ยไม่ปลุก!" จะเอาปัญญาที่ไหนมาปลุกได้วะในเมื่อตื่นสายกว่าเสมอแล้วถ้าเธอเมาจนตื่นไม่ทันไปเรียนละก็โทษใครไม่ได้นะนอกจากตัวเอง

"ตั้งนาฬิกาปลุกแล้วรับรองว่าไม่สายแน่นอน คอยดูนะจะปลุกเสี่ยว่านให้ตื่นจนนอนต่อไม่ได้เลย" ทุกครั้งก็เป็นเธอที่ปลุกเขาให้ตื่นเสมอแหละเพราะเวลาตื่นนอนจริงๆของเสี่ยว่านจะประมาณเก้าโมงและนี่ยังไม่นับรวมเวลาอาบน้ำอีกประมาณครึ่งชั่วโมงของเขาด้วยนะ

เกิดมาพึ่งเคยเจอผู้ชายอาบน้ำนานขนาดนี้

...หรือว่าแอบชักว่าว!?

หลินนั่งดื่มเบียร์คนเดียวพร้อมกับคุยแชทกับเพื่อนเรื่องที่บอกเลิกพี่เนมไปวันนี้แล้วถูกจับได้ว่าตอนนี้อยู่กับใคร

เพื่อนสนิทอยากให้เธอพาเขาไปทำความรู้จักบ้างไม่ใช่ว่าเก็บไว้เงียบๆแบบนี้แต่เธอยังไม่พร้อมแล้วก็ไม่รู้จะพูดยังไงด้วยว่าเราเป็นอะไรกันแน่

"ตอนนี้เราพี่น้องหรือคนรักกันแน่วะ!?"

"...แม่ง ไม่น่าเลยกู!"

หลังจากกินเบียร์หมดไปสองขวดก็รู้สึกว่าโลกกำลังหมุมวนไปมารอบตัวสติพร่าเบลอภาพทุกอย่างลางเลือนเล็กมาก เธอเดินเข้าห้องนอนถึงได้เห็นว่าเสี่ยว่านกำลังนั่งเล่นโทรศัพท์อยู่ในชุดนอนที่มีแค่กางเกงส่วนท่อนบนนั้นเต็มไปด้วยกล้ามแน่นที่ตกกระทบแสงสลัวจากโคมไฟแล้วเซ็กซี่มาก!

ไม่อยากเป็นน้องแล้ว...อยากเป็นเมีย!!

"กัดปากทำไมวะหลิน?"

"แล้วปลวกที่ไหนมาแทะหน้าอกเสี่ยละห่ะ!?"

ว่านตบที่นอนข้างๆแล้วมองน้องสาวไม่แท้ที่มองเขาเหมือนจะกลืนกินกันให้ได้อย่างนั้นแหละ ปรกติแล้วเขาไม่เคยใส่เสื้อนอนอยู่แล้วต่อให้หลินจะอยู่ด้วยหรือไม่ก็ตามแต่ตอนนี้ชักจะอยากแก้ผ้าแล้วจับเธอกดจากนั้นก็เปลี่ยนสถานะของเราด้วยท่วงทำนองรักให้ฉ่ำแฉะประสานร่างกันจนหมดแรงกันไปข้าง

"...ทำอะไรน่ะหลิน?" มือเล็กๆของเธอวางลงที่หน้าท้องแล้วยังลูบมันอีกต่างหาก

"ทำอะไรก็ได้โตแล้ว!"

"เสี่ยเชื่อก็หลินโตจริงๆ"

"หมายถึงอายุ?"

"นม!"

"ทะลึ้ง! จะนอนแล้วฝันดี"

"นั่นมันขอบกางเกงเสี่ยแล้วหลิน" ถ้าเธอล้วงเข้าไปต่ำกว่านั้นเกรงว่าคืนนี้จะไม่จบลงแค่การนอนหรอกเพราะเราคงจะได้เปลี่ยนสถานะกันจริงๆ

ว่านจับมือเล็กออกแล้วไถลตัวลงนอนเท้าคางมองคนตัวเล็กที่ทำหน้าเหมือนโกรธที่โดนขัดใจ เขาขยับไปหยิบผ้ามาห่มให้เธอเพราะดึกแล้วอากาศเย็นจะได้หลับสบายมากยิ่งขึ้น

"ไม่อยากเอาเหรอ?"

"อยากสิ อยากมากด้วย"

"แล้วทำไม…"

"เสี่ยอยากให้หลินมีสติมากกว่านี้ก่อน ถ้าสร่างเมาแล้วยังอยากได้เสี่ยอยู่ละก็สัญญาเลยว่าจะจัดจนคลานลงเตียงหนี" หลินน่ะง่วงมากตาก็แทบจะลืมไม่ขึ้นแล้วเรื่องที่เกิดขึ้นตอนนี้ไม่มั่นใจว่าเพราะรู้สึกอยากเป็นของเขาจริงๆหรือแค่มีอารมณ์เฉยๆเพราะถ้าเราข้ามเส้นเมื่อไรเธอจะไม่มีอิสระอีกต่อไป

ว่านลงไปจูบหน้าผากเล็กแล้วจูบปากแผ่วเบาก่อนจะนอนกอดคนเมาที่หลับไปแล้วด้วยความรู้สึกคิดหนักในเรื่องที่ไม่รู้ทำไมต้องยอมด้วย คนอย่างเขาถ้าจะบังคับให้เธอมาคบกันมีเหรอจะทำไม่ได้แล้วหลินเหรอจะพ้นเงื้อมือแบบนี้

ความรักมันเป็นเรื่องเข้าใจยากหรือเป็นเขาเองที่ไม่เข้าใจมันก็ไม่รู้เหมือนกันสิ แต่ยังไงซะตอนนี้เขามีหลินนอนอยู่ข้างๆแม้จะยังไม่เป็นเมียแต่เขาจะทำให้เธอรักให้เธอหลงเอาให้โงหัวไม่ขึ้นจนไม่กล้าเปิดโอกาสให้ใครเข้ามาอีกเลย

เพราะความรักมันคือการครอบครอง!