ผมนั่งมองใบหน้าหวานที่ค่อนข้างซีดเซียวและยังไม่ได้สติของปลายฝนด้วยความรู้สึกที่ทับซ้อนกันหลายชั้นจนผมเองก็อธิบายออกมาไม่ถูก
เหตุการณ์ความทรงจำในอดีตแวบเข้ามาในสมองของผมอีกครั้งแม้ว่าผมจะพยายามตัดมันออกไปครั้งแล้วครั้งเล่าก็ตาม
ความทรงจำระหว่างผมกับปลายฝนเป็นความทรงจำที่ซ่อนเอาไว้ในซอกหลีบของก้นบึ้งแห่งความทรงจำที่อยู่ลึกที่สุด
ก็เหมือนกับผมใส่ไว้ในเมมโมรี่การ์ดเก็บไว้และล็อคกุญแจอีกหนึ่งชั้น ถ้าไม่เจอเธออีกครั้งอีกไม่ช้าผมคงจะลืมเมมโมรี่การ์ดนี้ไปแล้ว จะให้ทำอย่างไรได้ผมไม่อยากนึกถึง..เหตุผลเพราะผมไม่อยากเกลียดเธอ
ย้อนกลับไปในตอนนั้น
ก็ต้องเริ่มจากbackgroundสตอรี่ส่วนตัวของผมที่ค่อนข้างจะอินดี้ไม่เหมือนใคร
ถ้าเปรียบทางเดินชีวิตของผมเป็นเส้นกราฟ เส้นกราฟของผมก็คงจะเป็นผังที่ราบเรียบไม่มีพุ่งขึ้นหรือดิ่งลง อยู่ระดับไหนก็คงจะอยู่ในระดับนั้นตลอดมาและผมก็คิดว่ามันจะเป็นแบบนั้นตลอดไป
ถึงแ
