โจวปิงหยูกลับถึงจวนก็รีบตรงดิ่งมาที่เรือนอี้ถงหาภรรยาและลูกที่กำลังเติบโตในท้อง
“ปิงหยู เหตุใดท่านไม่แวะไปเรือนหยกขาวบ้างเล่า” ซุนซูหนิงถาม ขณะกำลังช่วยเขาถอดชุดขุนนาง
“เย่เอ๋อร์เป็นอะไร”
“เปล่า มิได้เป็นอะไร แต่อย่างไรนางก็ขึ้นชื่อว่าเป็นภรรยาท่านคนหนึ่ง แม้ท่านและนางจะตกลงอยู่ร่วมกันฉันท์พี่น้องก็เถิด ท่านควรไปหาเสียบ้าง ข้าไม่อยากให้พี่หญิงถูกนินทาไปมากกว่านี้”
แค่ที่นางแต่งเข้ามาทีหลังและตั้งครรภ์ก่อน เรื่องนี้ก็ถูกซุบซิบนินทาหาว่าฮูหยินน้อยช่างน่าเวทนาที่สามีไม่รักไม่เหลียวแล ต้องอยู่อย่างแห่งเหี่ยวในเรือนเพียงผู้เดียว ไม่ใช่ว่านางจะไม่รู้ว่าแท้จริงแล้วพี่หญิงคิดอย่างไรกับโจวปิงหยู สตรีด้วยกันย่อมมองกันออก
หลี่ช่านเย่มีใจให้โจวปิงหยู
“ข้าไม่ควรไปหานางแล้ว” โจวปิงก็พอจะดูออกว่าหลี่ช่านเย่คิดอย่างไรกับตน พักหลังมานี้จึงค่อยๆ ตีตัวออกห่าง การอยู่ใกล้อาจทำให้นางยากตัดใจ และก็ไม
