“พวกเจ้าแอบขโมยเหล้าพ่อบ้านจางอีกแล้วหรือ” หลี่ช่านเย่รีบเบนสายตาไปทางฉางอานและทำทีเปลี่ยนเรื่องคุย รู้สึกไม่ค่อยดีกับสายตาคมคู่นั้นเท่าไร
“ตาเฒ่านั่นช่างร้ายกาจ มีของดีแต่ไม่ยอมบอก” เว่ยซือเฉินรับไหสุราจากฉางอาน เปิดจุกออกและยกดมกลิ่น ริมฝีปากหยักคลี่ยิ้มพอใจ นี่คือของดีจากซื่อฉวน
กลิ่นสุราไหนี้กลิ่นหอมกว่าสุราหมักลูกท้อครานั้น หลี่ช่านเย่ได้กลิ่นก็รู้สึกเปรี้ยวปาก ไม่รู้ตัวเองกลายเป็นคนติดสุราไปแล้วหรือไม่
เว่ยซือเฉินเห็นหญิงงามลอบกลืนน้ำลายจึงถาม “ฮูหยินน้อยอยากลองหรือไม่”
หลี่ช่านเย่พยักหน้าน้อยๆ เว่ยซือเฉินจึงยื่นให้
“เป็นอย่างไรบ้าง นี่คือสุราอู่เหลียงเย่ จะมีรสหวานอมเปรี้ยว กลิ่นหอมแรงมากและหอมติดปากนาน เป็นของดีจากซื่อฉวนเชียวนะ” ชายหนุ่มถามหลังจากนางยกดื่มไปแล้วหนึ่งอึก
หลี่ช่านเย่พยักหน้าพึงพอใจ “หอมมาก หอมกว่าสุราครั้งนั้นเสียอีก มีรสเปรี้ยวหน่อยๆ ด้วย” หญิงสาวบรรยายรสช
