เว่ยซือเฉินถูกนำตัวไปขังที่ห้องขังท้ายจวน สภาพสะบักสะบอมเพราะโดนซ้อมจนน่วม ฉางอานเห็นเหตุการณ์แต่ไม่สามารถเข้าไปช่วยได้เพราะเว่ยซือเฉินสั่งห้ามไม่ให้เข้ามายุ่ง กลัวว่าโจวหยวนจะจำหน้าองครักษ์หนุ่มได้ เมื่อฉางอานเห็นสภาพผู้ที่ตนเปรียบดั่งพี่ชายแล้วน้ำตาถึงกับร่วงเพราะสมเพช เอ๊ย! สงสาร “เหตุใดถึงปล่อยให้ตัวเองมีสภาพเช่นนี้ไปได้” ฉางอานคร่ำครวญ ยืนเกาะกรงขังไม่ยอมห่าง วรยุทธ์ใช่ว่าไม่มี เหตุใดไม่สู้กลับบ้างเล่า “ทำไมปล่อยให้พวกนั้นทำร้ายท่าน” เว่ยซือเฉินถอนหายใจ แล้วค่อยๆ ทรุดตัวนั่งลงที่พื้น คนพวกนั้นต้องการให้เขายอมรับว่าพลอดรักกับหลี่ช่านเย่ แต่เว่ยซือเฉินมิยอมเปิดปากเอื้อนเอ่ยสิ่งใด หากนางจะปฏิเสธและบอกเป็นเขาที่ล่วงเกินก็จะยอมรับความผิดนี้แต่โดยดี เพราะนั่นคือเรื่องจริงอย่างไรเล่า ชายหนุ่มรู้สึกผิดมากที่ทำให้หลี่ช่านเย่เดือดร้อน หากเขาไม่พยายามเข้าไปวุ่นวายเพื่อให้ใกล้ชิดนางก็คงไม่