เงื่อนไขการหย่า
872 Words
มัสลินเปิดรูปที่เซฟไว้ในอัลบั้ม ‘ระยำหมา’ พลางถอนหายใจด้วยความเบื่อหน่าย มองภาพของหญิงสาวที่เอื้อมไปหยิบมือถือแต่ดันถ่ายติดผู้ชายคนหนึ่งที่นอนอยู่บนเตียงด้านหลัง หัวใจเธอก็เต้นระรัวด้วยความโกรธจัด แต่ทำอะไรไม่ได้นอกจากเลื่อนมือถือบนโต๊ะหินอ่อนราคาแพงไปตรงหน้าเขา
“คุณมีรูปนี้ได้ยังไง” เขาเบิกตากว้าง
ก็เพราะแม่นางเอกคนดีส่งมาให้เธอถึงมือน่ะสิ
มัสลินกัดฟันกรอด
“สงสัยคงอยากให้มีคนให้คุณหย่าจนตัวสั่นเหมือนกันน่ะสิคะ ดีใจด้วยนะคะ” เธอปรบมือเปาะแปะกวนโมโหองศาที่ยังมือสั่นไม่หาย
ผู้ชายที่รักศักดิ์ศรีแต่ถูกจับได้ว่านอกใจคงเสียหน้าแย่เลยสินะ
“มัสก็รู้อยู่แล้ว เพราะไม่ว่ามัสกับลูกพีชจะมีปัญหากันทีไรคุณก็เอาแต่เข้าข้างเธอ ไหนว่าศักดิ์ศรีของคุณมีค่ามาก ทำไมถึงแอบลักกินขโมยกิน แอบเมียมีชู้ล่ะคะ”
ใบหน้าขององศาแดงก่ำ
แม้คืนนั้นเขาจะเรียกมันว่าความผิดพลาดก็ตาม แต่จุดเริ่มต้นก็เกิดจากการไร้ความยับยั้งชั่งใจของเขาอยู่ดี
“คุณไปราวีลูกพีชอีกแล้วเหรอ”
“อะไรนะคะ! คุณนี่ไม่เปลี่ยนเลยนะ ยังกล้าคิดโยนให้มัสเป็นฝ่ายผิดที่ไปราวีชู้ของคุณ แทนที่จะสำนึกผิดที่ตัวเองมีชู้อีกเหรอ”
“งั้นคุณจะให้ผมเชื่อเหรอว่าลูกพีชเป็นคนส่งมันมาให้คุณ”
“แล้วทำไมจะไม่ได้คะ ยัยเด็กนั่นสูงส่งกว่ามัสตรงไหน”
“ผมไม่อยากพูด” เขาเม้มปากแล้วเบือนหน้าหนี
เฮอะ! ไอ้ประสาทนี่!!!
หญิงสาวถลึงตาใส่คนที่กำลังจะเป็นว่าที่อดีตสามี “คนที่ส่งมาเป็นเบอร์ของคุณแม่ของเธอ ที่แสดงความห่วงใยว่ามัสกำลังโดนคุณสวมเขา และบอกว่าดุลูกพีชไปแล้วต่างหากค่ะ”
“คุณป้าพรรณนารีคงแค่ห่วงลูกพีช”
พระเอกก็โง่แบบนี้แหละ อีหกหน่อยคงฉลาดเองแต่มันจะเกี่ยวอะไรกับเธอ
“แต่มัสเดาว่าคุณป้าคงกำลังลูบหัวลูกสาว แล้วบอกว่าทำดีมากที่จับคุณได้”
“คุณเลิกพูดแบบนั้นเถอะ” เขาไม่เชื่อหรอกว่าครอบครัวของหญิงสาวที่เพียบพร้อมจะทำแบบนั้น
พิชชาหรือลูกพีชเกิดมาพร้อมครอบครัวที่สมบูรณ์แบบ ต่างจากมัสลินที่ขาดแม่แต่เด็ก จนทำให้เธอถูกตามใจจนนิสัยเสียอย่างสิ้นเชิง
“ทำไมคะ อ่อ...แล้วถ้าคุณไปถามลูกพีช เธอคงจะบอกว่าเผลอกดไปโดนปุ่มถ่ายรูปหรืออัดคลิปไว้ คุณแม่เธอที่เป็น ‘ป้า’ ของฉันผู้หวังดี เลยค้นมือถือเธอแล้วส่งมาให้”
“ลูกพีชไม่ใช่คนแบบนั้น คุณก็รู้จักน้องสาวคุณดี”
“อ่อยังระลึกได้เหรอคะว่าเด็กนั่นมีศักดิ์เป็นน้องสาวมัส”
“คืนนั้นผมเมา แต่ยังไงคุณกับผมก็แต่งงานกันแค่ในนาม...”
“หยุดพูดจาเห็นแก่ตัวเถอะค่ะ คุณนี่สวะจนแม้แต่ขี้เกียจจะแก้ตัวให้ดูดีเลยรึไง”
“เพราะคุณเป็นแบบนี้ไง ผมถึงไม่เคยรักคุณ”
“แล้วคิดว่ามัสรักคุณนักเหรอไอ้สวะนี่!!!”
“มัสลิน! คุณหยุดหยาบคายเดี๋ยวนี้นะ เพราะคุณเป็นแบบนี้ไงเลยไม่มีใครรักคุณ”
คำพูดแทงใจดำทำให้มัสลินได้แต่กัดสันกรามข่มอารมณ์ พยายามจะไม่ตอบโต้นอกจากจะทำตัวเหมือนเจ้าหญิงบนหอคอยงาช้าง ที่ทำเพียงเชิดหน้าและพูดธุระของเธอต่อ
“ถ้าไม่อยากโดนฟ้องหย่า ก็ให้ทนายยกเรือนหอหลังนี้ให้มัส”
“หมายความว่ายังไง คุณจะยอมหย่าเหรอ”
ง่าย ๆ แบบนี้เลยเหรอ
องศากัดฟันกรอดพยายามมองแผนการที่ถูกซ่อนไว้หลังนัยน์ตาสีน้ำตาล แต่เธอกลับเมินเฉย
“แล้วจะให้มัสเก็บผู้ชายอย่างคุณไว้เหรอคะ อ้อ...แล้วก็เงินสดไว้กินขนมเล่นสักสิบล้านแล้วกันค่ะ จริง ๆ ไม่มีคุณมัสก็พอมีพอกินอยู่แล้ว” เธอปรายตามองเล็บของตัวเองแล้วเงยหน้ามองสามี
“คุณกำลังวางแผนทำอะไรกันแน่ ผมบอกเลยนะว่ามันไม่สำเร็จ”
“วางแผนเหรอคะไร้สาระ คุณกับยัยลูกพีช ‘ลูกพี่ลูกน้อง’ ของฉันจะพากันไปฟินถึงนรกสวรรค์ที่ไหนก็ไปเถอะค่ะ ฉันจะหย่าให้”
“...”
“เงินแค่หยิบมือ บ่าย ๆ ก็จัดการเสร็จใช่ไหมคะ พรุ่งนี้ก็ให้ทนายคุณนัดวันหย่ามาแล้วกันค่ะ หลังจากหย่าแล้วคุณก็ไสหัวออกไปจากบ้านหลังนี้ด้วย เพราะมัสจะอยู่ที่นี่”
ไม่มีเงื่อนไขอย่างอื่นนอกจากบ้านและเงินงั้นเหรอ
องศามองร่างสูงที่ก้าวฉับออกไปไม่หันมามองเขาแม้แต่เสี้ยววิ หัวใจวูบโหวงราวกับทำของสำคัญหลุดมือ ความอายบนใบหน้าแดงก่ำเมื่อถูกจับได้ เขาคิดจะลบความละอายของตัวเองโดยการหย่า แต่ในตอนนี้เหมือนถูกสลัดทิ้งเพราะความมักมากของตัวเอง
“คุณกำลังทำอะไรกันแน่มัสลิน”
- Writer
