มีคนเคยพูดว่าช่วงเวลาแห่งความสุขมักจะผ่านไปเร็วเสมอ แต่นี่ฉันยังไม่ทันที่จะมีความสุข ความทุกข์ก็มาเยือนซะเเล้ว เอาวันหยุดฉันคืนมาอีบอสสส
ขณะนี้เวลาหกโมงครึ่ง
อ๊อด~~
ฉันยืนกดออดอยู่หน้าบ้านบอสซัน มือหอบเอกสารเต็มไปหมด ปลายเป็นคนมาส่งฉันเอง ปลายยังบอกอีกว่าตอนกลับให้โทรบอกจะมารับ จะได้ไปเที่ยวกันเลย
แต่ขอพูดอีกอย่างเถอะ บ้านบอสเนี่ย นี่รั้วบ้านจะใหญ่ไปไหน คิดว่ากำแพงเมื่อจีนซะอีก เห็นแค่รั้วบ้านก็ขนลุกแล้วตอนนี้ ถ้าเห็นข้างในบ้านจะไม่เป็นลมเลยเหรอเนี่ยฉัน
อ๊อด~~ ฉันกดออดรัว ๆ
ไม่นานประตูก็เลื่อนเปิดเองฉันตกใจเล็กน้อย อะไรจะไฮเทคขนาดนั้น ฉันแทรกตัวผ่านประตูเข้าไปในอาณาเขตบ้าน มีรถมารอรับที่หน้าบ้าน ที่ต้องมีรถมารอรับก็เพราะจากรั้วบ้านไปถึงหน้าประตูนั้นมันไกลกันสุดลูกหูลูกตา ทำเอาฉันตาค้างไปอีกครั้งกับความกว้างขวางของพื้นที่บ้านของบอสซัน
"เอ้า!! อึ้งอะไร ขึ้นมาสิหนูนายรออยู่" คนขับร
