8 – หมดกัน
849 Words
ห้าเดือนผ่านไปไวเหมือนโกหก
ที่ผ่านมาไม่เคยมีสักวันที่ฉันจะได้ทำงานอย่างสงบสุข อีตาบอสชอบหาเรื่องฉันตลอด อะไรที่ฉันไม่ผิด บอสก็จะทำให้ฉันผิดให้ได้ แถมยังหาเรื่องที่จะทำให้ฉันลาออกได้ทุกวัน แต่ฉันมันเป็นพวกความอดทนสูงค่ะ ฉันไม่ลาออกง่าย ๆ หรอก
ส่วนเรื่องสาว ๆ ของบอสก็มีมาทุกวัน ดาราเอย นางแบบเอย พนักงานในโรงแรมยังมี แล้วก็ยัยพีอาร์เมเนเจอร์นั่นด้วย แต่ดูท่าบอสจะเป็นพวกเอาแล้วก็ทิ้ง ไม่รู้ว่าบอสได้ตรวจโรคบ้างหรือเปล่าเลือดบวกแล้วมั้ง
หลายเดือนก่อนที่บอสเคยขอให้ฉันไปเป็นเด็กเขา จากวันนั้นบอสก็ไม่พูดถึงอีกเลย ก็อย่างที่รู้ ๆ กัน คำตอบของฉันในวันนั้น มันทำให้บอสหาเรื่องแกล้งฉันมากขึ้นจนถึงทุกวันนี้ ไม่สิ ปกติก็จ้องแต่จะหาเรื่องให้ฉันลาออกอยู่แล้ว
คุณหญิงแม่ของบอสเอ่ยปากชมฉันใหญ่ว่าฉันเอาบอสอยู่ และยังห้ามไม่ให้ฉันลาออกอีกด้วย คุณหญิงชอบที่ฉันไม่ได้หวังจะใช้เต้าไต่แบบเลขาคนอื่น ๆ และยังบอกอีกว่าถ้าบอสจะชิ่งงานไปหาผู้หญิงให้โทรรายงานทันที เพราะแบบนี้แหละฉันถึงได้กล้าเถียงบอส เพราะบอสไล่ฉันออกไม่ได้
คุณหญิงเห็นว่าบอสตั้งใจทำงานมากกว่าที่ผ่านมา ตั้งแต่ฉันมาเป็นเลขาบอส ก็แหงสิ เวลาบอสจะไปไหนฉันก็จะขัดตลอด ฉันจะยกคุณหญิงมาอ้าง เพราะบอสกลัวคุณหญิงมาก เรื่องนี้ฉันเพิ่งรู้ เพราะฉะนั้นเวลาบอสจะเทงานไปหาหญิงฉันก็จะขู่บอสว่าจะโทรบอกคุณหญิงแค่นี้บอสก็ยอมสยบแล้ว
เมื่อก่อนที่บอสกล้าหนีงานไปหาสาว ๆ เพราะไม่มีคนกล้าโทรรายงานคุณหญิง แต่นี่ใคร เหอะ! นี่เหมยค่ะ อีเหมยผู้ไม่กลัวใคร เพราะงานต้องมาก่อน บางทีฉันก็คิดนะสรุปว่าฉันเป็นเลขาหรือเจ้านาย
และวันนี้…
สวัสดีวันหยุดที่แสนจะสดใส... สดใสบ้าบออะไรล่ะ เซ็งชะมัดวันหยุดทีไรตื่นเช้าทุกที เฮ้อเบื่อตัวเอง ไม่รู้จะตื่นมาทำไม นานทีปีหนจะได้หยุด ที่หยุดก็เพราะมันเป็นวันหยุดบอสด้วย เดือนนึงหยุดแค่ไม่กี่วันหรอก
นาน ๆ ทีนะไม่ได้ยินเสียงบอสตะคอกใส่ มันช่างสบายหูยิ่งนัก
ฉันนอนเอาตีนเกยหน้าผากคิดอยู่บนเตียงว่าจะไปไหนดี เพียงดาวก็ไปดูงานต่างประเทศ กว่าจะกลับก็อีกตั้งสองอาทิตย์
ส่วนปลายเพื่อนรักฉันมันก็ติดนัดกับลูกค้า เฮ้อ!! วันหยุดทั้งทีจะให้นอนหมกอยู่แต่ในห้องเหรอ น่าเบื่อจริง ๆ
ห้าโมงเย็น
และแล้วฉันก็ไม่ได้ออกไปไหนเลยจริง ๆ นอนอยู่บนเตียงตั้งแต่เช้ายันเย็น
กริ๊งงง โทรศัพท์ฉันดังขึ้น ปลายโทรมา
ฉัน "ไงชะนี"
ปลาย "วันนี้ไปไหนดีคะ"
ฉัน "ว่างแล้วหรือไงถึงได้โทรมา"
ปลาย "อื้อ ไม่รับงานต่อแล้ว"
ฉัน "ดีมาก ที่ไหนเด็ดว่ามาเลย ฉันไม่ได้ปลดปล่อยนานแล้ว"
ปลาย " โอเค งั้นตอนนี้เดี๋ยวฉันไปรับ หาอะไรกินก่อน อาบน้ำแต่งตัวรอเลย บายจุ๊บ"
วางสาย
สุดท้ายสวรรค์ก็เข้าข้างฉันสักที หลังจากที่ฉันนอนโง่ ๆ อยู่คนเดียวตั้งแต่เช้า
ฉันลุกขึ้นอาบน้ำแต่งตัว เสร็จแล้วก็รอปลายมารับไปกินข้าว
กริ๊งงง โทรศัพท์ฉันดังขึ้น ปลายคงจะมาถึงแล้ว ฉันหยิบโทรศัพท์ขึ้นมา
ไอ้ขี้เก๊ก
“บอส!!”
ฉันอุทานออกมาเบา ๆ แล้วก็ทำหน้าสงสัยว่าบอสจะโทรมาทำไมกัน รู้สึกลางสังหรณ์ไม่ดียังไงก็ไม่รู้ ปกติวันหยุดไม่เคยโทรมา นี่คิดจะแกล้งอะไรฉันอีกหรือเปล่า
ฉันนั่งมองดูเบอร์บอสโชว์อยู่ที่หน้าจอโทรศัพท์ ไม่กล้ากดรับ จนสายมันตัดไป
เฮ้อรู้สึกโล่งใจแบบบอกไม่ถูก
กริ๊งง ไอ้ขี้เก๊ก บอสโทรมาอีกแล้ว
"หรือจะมีงานด่วน... แต่ตอนนี้เนี่ยนะ" ฉันบ่นพึมพำเบา ๆ นั่งมองเบอร์ครู่หนึ่งแล้วตัดสินใจกดรับ
"นี่เธอทำอะไรอยู่ฮะ!!" บอสถามเสียงดุ ๆ นั่นไงยังไม่ทันพูดก็โดนซะละเหมยเอ๊ยย
"พอดีเมื่อกี้เข้าห้องน้ำอยู่ค่ะ บอสมีอะไรเหรอคะ "
"มาหาผมที่บ้านด่วน เอาเอกสารที่จะสร้างโรงแรมที่ลำปางมาด้วย"
"ตะ ตอนนี้เหรอคะ " ฉันตาโตขึ้นมาทันที ว่าแล้วไม่น่ารับสายเลยเหมยเอ๊ยย
"อื้ม"
"ค่ะบอส" ฉันพูดเหมือนคนหมดแรง หมดกันข้าวก็ยังไม่ได้กิน
จากนั้นบอสก็วางสายไป แล้วส่งที่อยู่มาให้ฉันในแชต
- Writer
