Chapter 23
“Zeke please. Patawarin mo ako. Mahal kita,” pagsusumamo ko kahit pa nahihiya akong sabihin iyon. Nagpakababa na ako. Ibinaba ko na husto ang aking pagkatao.
Tumigil siya sa kanyang paghakbang ngunit hindi niya ako nililingon.
“Hindi ko ginustong lokohin ka! Nagmakaawa ako, huwag mo akong iwan. Hindi ko kaya, Zeke!” sabi ko sa kanya at niyakap ko siya mula sa kanyang likod.
Tinanggal niya ang nakayakap kong kamay sa kanya.
Hinarap niya ako na may luha sa kanyang mga mata.
“Hindi mo gustong lokohin ako? Ano ‘yon? Aksidenteng nangyari lang?”
“Sinabi ko naman na sa’yo, hindi ba? Wala iyon sa plano?”
“Wala sa plano oo pero sinadya mong mag-pretend nang panahong nagtatanong ako tungkol sa’yo sa dinner natin.”
“Sorry. Mali ako ro’n.”
Huminga siya nang malalim. “Alam ko, ka
