Her Heart

Chapter Ten

AKALA niya noon ang salitang pagmamahal ay madali lang. Iyon ang kilig sa tuwing nagpapalitan sila ng mensahe. O ang panahong sila lang dalawa. It was too good to be true, her parents doesn't know that she is in a relationship with someone. She's eighteen already and he is twenty one years old. She may already in the legal age but in the eyes of her family she is nothing but a failure. And being in a relationship will add fuel to their disappointment. They don't go out alone, they are usually with friends. Kahit ang mga kaibigan niya ay supportado ang relasyon nila. Sa ganun ay masaya na sya. But little did she know, that the word love comes with the word pain.

Tatlong buwan na sila ngunit hindi pa rin siya sanay sa nararamdaman niya sa binata. It always feels like the first time.

Her phone buzzed, she tapped the phone screen and saw a message from him. Hindi niya mapigilang mapangiti.

"Mag-iinuman kami birthday kasi ni Harold. Baka okay lang sa 'yo?"

She smiled as her fingers did the magic. From the books she read, kampante siyang kaya nilang i-work ang relasyon nilang dalawa. She then replied, "sure have a great time."

Hindi naman siya kabado, kasi nasa kabilang kanto lang ang bahay nila harold. And Von Rix updates her from time to time whenever he is out. Gusto nga nitong isama siya sa mga lakad nito but she knew she can't. Her grandparents are too strict. Von Rix sometimes doubts her feelings for him, kahit na rin siya minsan ay duda kung gusto niya ba talaga ang binata. Kasi for him allowing him to do things on his own means she doesn't love him enough. She really did like him more than she could imagine. But she doesn't want him to be tied with her tightly.

They are like the usual couple, they greet each other every morning with text and end their day by saying good night. Minus the part that his parents already know they were in a relationship. The problem was with her family. She doesn't want them to know things or else they'll get on their way. Kasi her parents even her Aunts are against on her being in a relationship. Panganay siya dapat atupagin niya raw makatulong sa magulang niya at sa mga kapatid. They are already putting too much pressure on her. Planado na ang lahat para sa kanya kaya parang ang hirap magkamali.

Ganoon ang tingin ng pamilya niya. Once she finished her studies and find a decent job, she needs to help her siblings on their education. To give her parents a comfortable home. To pay them back to the things they did for her. Even the things that traumatized her. Kailangan niyang magsikap para sa kanila. Minsan naiisip niya paano naman ang gusto niyang gawin sa buhay? Paano ang mga bagay na gusto niya?

Kaso wala, eh. Panganay siya, she needs to do her job. And that is to give her family a comfortable even if it means giving up her happiness.

She was busy opening his facefriends account. Wala naman siyang nakikitang kaduda-dudang mga bagay sa social media account ng binata. She reads messages, though she never replied or anything. Ewan, kung ang iba gustong-gusto iyong mga jowa nila ang magrereply sa mga message. For her it was too much, it was enough that he gave his password so she can open his account. As they promised to each other to be open with everything but that doesn't mean she will take over things. She still wants to give him a little privacy.

Her phone rang, it was a call from Von Rix. She answered his call, dahil alam niyang wala ang Lola niya at mga kapatid they were invited by a relative. Siya lang at ang Lolo niya ang hindi sumama, since her Lolo couldn't walk properly after he suffered a mild stroke. Ang rason naman niya, she doesn't get along with their relatives. Ewan, she feels out of place. Saka, ang mga tiyahin niya ay mga Marites— mga chismosa. Siya ang laging napag-uusapan dahil raw sa pagiging malapit niya sa mga kapit-bahay at minsan ay umiinom rin siya ng alak.

"Hello?" she greeted.

"Kumain ka na? Papunta na ako ngayon sa bahay nila Harold. Nandun ang iba naming mga kaibigang lalaki at babae."

"Hmm. Okay. Enjoy just update me from time to time. Saka huwag kang papasobra, may trabaho ka pa bukas."

"Hindi ka pupunta sa bahay nila Ange?"

Tukoy nito sa malapit niyang kaibigan na kapit-bahay rin nila, "Hindi. Tinatamad ako, magbabasa na lang siguro ako. Sige na, chat mo ako or itext mo lang ako mamaya."

"Sige, Babe. I love you," he mumbled softly.

It was too soft that her heart melted, "I love you too. Panget mo talaga, bye!"

Then she ended the call, tinakpan niya ng unan ang mukha niya at sumigaw. Kinikilig siya—malandi, iyon ang pakiramdam niya ngayon. She never thought that what she reads on the romance stuffs will real. Like the kilig vibes he gives her whenever he say those words. Kahit nga sa pag ngiti ng binata ay kinikilig na siya. She never really thought that these stuffs are part of being in love, and being in a relationship.

Walang araw na hindi siya nakakaramdam ng ganun. Para na siyang masisiraan ng bait minsan kapag ngumiti-ngiti na lang siya bigla dahil sa tuwa.

He really tries to be understanding with her lalo na kapag nag-aaway sila. Well, kapag galit siya hindi siya nagsasabi she just keeps it herself. Ewan, siguro dahil all her life no one listened to her voice. Palaging siyang ang nakikinig.

But the kilig she felt vanished into thin air as a message from his account popped up. It was a group photo of him and his friends. Including his recent ex-girlfriend.

She was shaking, in anger? in fear? She doesn't know what emotions is the exact term. But right now she wants him out of her life.

And just like that, she tapped her phone screen and blocked him and even his number.

"MA? Yung mga kailangan lang na gamit dalhin niyo. Yung mga damit niyo, yung hindi niyo na ginagamit iwan niyo na lang rito. Or ipamimigay natin," ngayong araw na 'to ayaw abala sila sa paglilipat ng mga gamit sa bago nilang bahay.

Her father went to his shop, nauna na sa bagong bahay nila ang mga appliances nila kanina. Ngayon ang mga damit na lang nila ang kukunin nila.

"Oo, nga. Ipamimigay ko rin yung ibang electrifan, ba't kasi bumili ka agad ng mga bagong appliances maayos pa naman yung iba rito," reklamo ng ina niya na nasasayangan sa mga luma nilang appliances.

Alam niyang ang iilan rito ay naipundar nito sa pagtatrabaho kaya may sentimental value ito sa kanya. Natawa na lang siya at umiling-uling.

"Ma, you should let go of that things. Ilang taon ng nagsilbi sa 'tin iyang rice cooker, electric fan. Iyong ref nga pwede mong ipamigay na. Tutal binilhan kita ng bago,"

"Naku! Ilang taon pa 'yun sayang naman kung ipamimigay mo!"

"Hay naku, Ma! Nikka tulungan mo si Mama dito huwag puro cellphone lang!" sita niya sa kapatid na busy kakadutdot sa bagong cellphone nito.

"Opo, na po Madame!" her sister rolled her eyes saka ibinulsa ang mga cellphone. "Ma naman paano tayo matatapos, panay balik mo sa mga gamit diyan sa cabinet. Nagliligpit ba tayo o naglolokohan lang?"

"Hindi lang kasi ako makapaniwala may bahay na tayo. May sariling matatawag na bahay. Parang kailan lang naghihirap pa tayo."

"Sus si Mama nagda-drama!" pang-aasar ni Nikka.

"Totoo naman," malungkot na saad ng Ina niya. "Hindi ko aakalain na magbabago ang buhay natin. Hindi ko inaasahan na magiging ganito kaya salamat sa sakripisyo mo anak."

Isang malaking bagay makarinig ng ganun sa kanya mula sa magulang niya. She never heard nice things from her parents back then, hindi rin kagaya ng ibang magulang na malalambing sa mga anak. Their relationship is far from that. They used to quarrel everyday, kesyo wala siyang patutunguhan sa buhay. And now that she heard that a part of her is at peace.

Lumaki siyang malayo ang loob sa kahit sino. They were a toxic family, her father used to beat her and her siblings. Her father's infidelity and mother's stupidness has a huge impact on her life. Ilang balde ng luha ang iniyak jiya noon sa bawat latay ng hampas ng ama niya. Sa bawat insultong natatanggap niya noon, pinapatay siya. Sa sobrang lalim ng hiwa ay halos ikabaliw niya noon. She her suicidal moments, her break down moments that no one heard. No one was there for her.

It took years to rebuild their family but there are still holes they need to fill. Kung akala ng iba ay maayos ang pamilya nila noon, ang katotohanan ay hindi niya matatawag na pamilya ang mayroon siya. They were related by blood but by heart, she was filled with anger.

Ngayon lang naging maayos ang takbo ng pamilya nila. Her father changed, nang nasa ibang bansa siya ay hindi na umiinom ang Papa niya. He was busy with his small business, isang maliit na talyer. Everything seems perfect and she is afraid that one day masisira ulit ito.

"Sana mapatawad mo ako, kami ng Papa mo sa mga pagkukulang namin. Sa mga sakit na idinulot namin sa inyo lalong lalo na sa 'yo. Hiyang-hiya ako sa 'yo 'nak. Ikaw ang nakapagpabago ng buhay natin, tungkulin dapat namin iyon. Ikaw ang nagpapaaral sa mga kapatid mo, bumubuhay sa 'min. Hindi ko alam kung may oras ka ba para sa sarili mo nitong mga nagdaang taon. Kung naging masaya ka ba?"

Naging masaya nga ba siya? Hindi niya rin alam. Basta ang alam niya lang she needs to help her family. Wala na siyang oras para tukuyin kong ano ang magpapasaya sa kanya at bubuo sa kanya. Siguro ngayon kasiyahan ang nararamdaman niya, knowing things are getting better. Pero paano sa susunod na nga araw, linggo, buwan at mga taon?

Ngumiti siya sa ina at tumango, she could see sadness on her mother's eyes.

"Ma masaya ako, wala kang dapat na isipin pa. Saka we deserve everything we had right now," time heal all wounds ika nga. Ang mga pilat na mula sa kahapon niya ay patuloy pa rin na naghihilom. Hindi ngayon pero siguro sa susunod na mga taon pa.

"Masaya ka ba, Anak? Kasi kung hindi ka masaya ngayon. Panahon na para piliin mo naman ng sarili mo. Sobra-sobra na ang ginawa mo para sa 'min. Panahon na para sundin mo ang puso mo. Hindi ka na bumabata pa. Sundin mo ang puso mo."

Paano niya susundin ang puso niya kung matagal na itong nawalay sa kanya?